28 “Sikhawmsele, nannih nih zeitin nan ngaih? Mi âunih mawh fapa panih a nei. Pakhat sinah chun a va kal le, ‘Ka fa, tusûn ah grep dûm ah rian va ṭuan’ a ti.
Peter nih chun, “Pêk bâk ta a,” a ti. Chun, in ah a va lût le, Jisu nih a sinah “Simon, zei hâwi hen na ngaih? Tual ah lal tla nih siah mawh sum neih man mawh âu sinah me an lâk tâwn? An fa tla lakah ma, asi lo leh, midang lakah ma?” ti hen a sim khalh.
Chun, Jisu rangah an sâng le, “Kan theih loh,” an ti. Anih khawm nih chun, “Kei khawm nih âu thu hen me hi bang thil hi ka ti tih ka nan simh na bâk awt lo,” a ti.
“Tahṭhimh thu dang ngâi u: mi âumawh in dâwngpu a um le, chu nih chun grep dûm a siam le; dâi hen a kulh le, grep sûrnâk khur a chawh le, in sâng a sak le; chun a bultu tla sinah a thlawh lawh ding hen a ap na le, ram dang ah a kal rawh.
Mi, a in kaltâk hen, a sal tla chu thuneitir hen, an rianṭuan ding pêk chiau hen, inkhâr vêngtu khawm râlring ding thu pêk tâ hen, ram lât takah khualtlâwng ving mi hâwi asi.
Churuangah, ka unau duhtak le tla, bir tak hen, changh kho lo rê hen, Lalpa rian ṭhanemngâi tak a ṭuan kumza hen um u, nan ṭuan hamhnâk chu Lalpa ah chun a thawt dahlo ti nan theih asi.