27 Chun, Jisu rangah an sâng le, “Kan theih loh,” an ti. Anih khawm nih chun, “Kei khawm nih âu thu hen me hi bang thil hi ka ti tih ka nan simh na bâk awt lo,” a ti.
Ka lakah an chipchiar. “Mi nih sîntir hen ka um a ti theih hen âunih zûl? A thuchah chu âunih herh hen a theih? Fasêm nûk tlei rawh mi rang lâwng ah a ṭha asi!
Churawhchun, ka sinah, “Hi minung tla thinlung hi mawlâwttir, an nâ sêttir, an mit tla châwtir, an muh kho lo hen an theih kho lo hen, an theihthiam lonâk ding hen. Chu hâwi asi lo chun, keimah leiah an hawng a her lai le, damh an si lebang lai,” a ti.
Annih chu zeikhawm siar lah u; ruitu mitchâw an si. Chun, mitchâw nih mitchâw lîlâ a rui chun khursaduap ah munkhat hen an tlâ vevê lai,” a ti le, a sâng.
Chun, zîng ah chun, ‘Tusûn chu ni khua a ṭha awtlo si lai, vân kam a sen, ni khua a dâwm,’ nan ti tâwn. Ni khua umzia chu nan theihthiam le, sikhawmsele tik singsiahnâk tla hi nan theihfiang kho lo.
“Sikhawmsele, nannih nih zeitin nan ngaih? Mi âunih mawh fapa panih a nei. Pakhat sinah chun a va kal le, ‘Ka fa, tusûn ah grep dûm ah rian va ṭuan’ a ti.