LALPA nih, “Ka sinah âwkrâwl thusim hen hawng ka philh hep ding hen an ṭhih natu tla hi zei pathian me an si? Sâwt tak ka dâisip ruangah keimah nan ka zah ding mi chu nan bâng mu?
Johan baptisma kha zei lei mi thu mesi? Vân ah mi thu ma, minung thu?” ti hen a deih na. Chun, anna ruat le, “ ‘Vân ah mi thu,’ kan ti chun, ‘Zei rangah a thu nan lung lo ne?’ hawng kan ti fâwn lai.
Chun, Jisu rangah an sâng le, “Kan theih loh,” an ti. Anih khawm nih chun, “Kei khawm nih âu thu hen me hi bang thil hi ka ti tih ka nan simh na bâk awt lo,” a ti.
Chun, amah chu tleih an tum le, sikhawmsele, mi zapi chu an ṭih le; chu tahṭhimh thu chu anmah tla tisan hen a sim ti an theih dangâiah. Chun, amah chu an kaltâk le, an kal rawh.
Chun, chu liau takah chun Dân sîntirtu tla leh bâwlpu lal tla nih tleih an tum le, sikhawmsele mi zapi chu an ṭih le, chu tahṭhimh thu chu anmah ti san hen a sim ti an theih ruangah.
Juda le an ṭih ruangah a nu leh a pa nih chun, chubang thu chu an sim asi. Juda tla nih chun âuzawng nih, “Anih chu Mesia asi,” ti hen ṭanhtu chu pumhnâk in ah mi nar asi lai ti hen rem an ti chia khap asi.