38 Chun, anih chu sanhtling tlinh a it hen, lawng taw leiah chun a um. Chun, an thawh le, a sinah, “Sîntirtu, kan vei ding mi hi pawi na ti lo ma?” an ti.
LALPA, vân ah na umnâk thenhlimhnâk leh rokualnâk thawk hen hawng kan zauhnik. Kan rangah na kan ruatnâk zeiah a um rawh? Na thiltikhonâk zeiah a um? Na dâwtnâk leh lungkhamnâk zeiah a um? Hawng kan zauhtâu lah.
Chun, an ṭhiruai tla, Herod murui sinah mi tla hen, a sinah an fial le, chubang tla nih chun, “Sîntirtu, mi dik tak na si le, dik tak hen Pathian leikâng thu na sîntir na tâwn le, sunhsak khun mi khawm na nei lo ti kan theih le; âukhawm thliar leh dangnâk na nei lo.
Chun, a sinah an va kal le, an thawh le, “Sîntirtu, Sîntirtu, kan vei awt hi!” an ti. Chun, Jisu chu â ṭhang le, thli leh titlingtlawk chu a fâi le; chun a bâng le, a reh rawh.
Chun, mi tla rangah thutluangvawrnâk siam ding hen Pathian lei thu tla lakah bâwlpu lalchem siherhnâk nei kho mi leh zumhkâi tak asi khonâk ding hen zeizawng ah a unau tla hâwi hen a hawng um mi chu a rangah a herh rerêng asi.
Bâwlpu lalchem kan chak lo zia hawng kan theihpi phanh lo mi neitu kan si lo, kanmah hâwi hen thu zeizawng ah lêmnâk tawng rawh mi, sual lam chu sual lo mi, neitu kan si dauh.