Chun, ṭhiruai tla sinah, “Churuangah ka nan simh na, Zei me ka ei lai aw?’ ti hen nan nungnâk thu leh, ‘Zei me ka fenh hen ka aih lai aw?’ ti hen nan taksa thu lungkham lah u.
Chuvachun, mâng belh, tusûn ah nung, a thâituan ah lungthu kâ ah tih nawlh ding men Pathian nih chu tluk rak hen a thuamh chun, aw nannih lung tâwm tla; chu ngâk chun nipuan an pêk khun na lai!
Chun, an sinah, “Tangka sâwngkhâwi, zâl leh pheikawk lo hen ka nan fial na liau khan thil nan samphâng rerêng ma?” a ti. Chun, annih nih chun, “Samphâng lo,” an ti.
Chun, anih nih chun an sinah, “Âuzawng kawrdawh panih nei nih chun a nei lo mi sinah pêk seh; âuzawng ei ding nei mi nih chun chu hâwi ber hen ti seh,” a ti le, a sâng.