“Ka Pa nih thil zeizawng hawng ka kiltir rawh. Pa lo nih chun âukhawm nih Fapa hi an theih loh. Fapa leh an sinah Fapa nih a phuang duhnâk tla cho lo nih chun âukhawm nih Pa chu an theih loh.
“Ka Pa nih thil zeizawng hawng ka kiltir rawh; Pa cho lo nih chun Fapa chu âu mesi ti âukhawm nih an theih loh! Pa khawm chu âu me asi ti, Fapa leh an sinah Fapa nih a phuang duh mi tla cho lo nih chun âukhawm nih an theih loh,” a ti.
Thil âukhawm ti dahlo mi tla an sinah ti lah sele, sual an nei lo ding mi; tu lam chu annih nih kei leh ka Pa hawng kan muh vevê rawh le, hua khawm hawng kan hua rawh asi.
Chun, annih nih chun a sinah, “Na pa zeiah a um?” an ti. Jisu nih, “Nannih nih kei nan hawng ka theih lo, ka Pa khawm nan theih lo; kei nan hawng ka theih chun, ka Pa khawm nan theih lai,” ti hen a sâng.
nan nih nih amah nan theih lo; kei lam nih chun amah ka theih; Amah ka theih lo, ti sele, nanmah hâwi hen mi âwkrâwl kasi lai; sikhawmsele, amah ka theih le, a thu khawm ka zâwt tâwn.
Amah cho nih thih kholonâk a nei, chêu naih kho lo rê ah a um le, amah chu âukhawm nih an muh dahlo, muh khawm an muh kho ber lo, amah sinah zungzâl chawnglawmhnâk leh thiltikhonâk um seh. Amen.