“David thlâk leh Jerusalem ah midang um mi tla chu khuaruatnâk thlarau leh thlachamnâk thlarau hen ka khattir na lai. Thi thlo an sunh mi chu an zauh lai le, mi nih a fa neihlem tlûnah a lungfâk mi hâwi a lakah an lungfâk lai. An fa tîr thi mi lakah an lungfâk hâwi hen thungâi an lungfâk lai.
Sikhawmsele, thudik ka nan simh na; ka kal nan rangah a ṭha; ka kal lo chun, ṭangpitu chu nan sinah a hawng kal awtlo; ka kal lam chun nan sinah ka hawng fial lai.
Chun, annih nih chun a thusim chu an theih hen, upa chem nih a dawmh le, a dawngh tiang hen, pakhat khat hen anna relh hep le; chun Jisu cho a um rawh, nunau a lâi ah a umnâk mun ah a um mi hen khan.
Chun, chubang thu chu an theih hen an thinlung ah sunh hâwi hen an hawng si rawh le, Peter leh mifial dang tla sinah chun, “Unau tla zeitin me kan ti lai?” an ti.
Nan ektê hen thu nan sim lam chun lunglo mawh, theih lo mi mawh hawng lût sele, a mawh zia a ngâi mi nih a langhtir lai le, a ngâi mi tla zawzawng nih a salh lai rawh, a thinlung thuthup tla chu langhtir hen a um lai rawh.