Simon Peter nih a sinah, “Lalpa, a zeiah na kal awt?” a ti. Jisu nih, “Ka kalnâk ding ah, tu ah na hawng ka zûl kho lai loh; hi nûn lam chun na hawng ka zûl lai,” a ti le, a sâng.
‘Ka kal awt le, nan sinah ka hawng nawlh lai,’ ka nan ti na mi kha nan theih rawh. Nannih nih hawng ka dâwt mi si u le chu, Pa sinah ka kal awt ruangah nanna lâwm ding asi; Pa chu keimah ngâk hen a rokual dauh ruangah.
Chun, a ṭhiruai tla zeimaw mi nih, “Kan sinah a thusim hi zei me si, ‘sâwtlotê ah nannih nih kei nan hawng ka muh lai lo le, sâwtlotê ah nannih nih kei nan hawng ka muh nawlh lai,’ a ti mi leh ‘Pa sinah ka kal awt ruangah,’ a ti mi hi?” anna ti.
Amah chu Pathian rokualnâk hen a chêu le, amah chu Pathian tak banghnâk neitu asi, a thiltikhonâk hen laikulh chu dirh asi. Minung tla sual a thenhlimhtir nûnah Chungnungchem Thiltikhonâk Pathian vawrhlei ah vân ah a to rawh.