“Ka Pa nih thil zeizawng hawng ka kiltir rawh; Pa cho lo nih chun Fapa chu âu mesi ti âukhawm nih an theih loh! Pa khawm chu âu me asi ti, Fapa leh an sinah Fapa nih a phuang duh mi tla cho lo nih chun âukhawm nih an theih loh,” a ti.
Chun, annih nih chun a sinah, “Na pa zeiah a um?” an ti. Jisu nih, “Nannih nih kei nan hawng ka theih lo, ka Pa khawm nan theih lo; kei nan hawng ka theih chun, ka Pa khawm nan theih lai,” ti hen a sâng.
nan nih nih amah nan theih lo; kei lam nih chun amah ka theih; Amah ka theih lo, ti sele, nanmah hâwi hen mi âwkrâwl kasi lai; sikhawmsele, amah ka theih le, a thu khawm ka zâwt tâwn.
Ngâinik u, Pa nih hawng kan dâwt zia chu a fâk a! A dâwtnâk fâk tak ruangah Pathian fa ah kawh hen kan um hi, chu hâwi chu kan si, hi ruangah laikulh nih hawng kan theih lo asi, amah chu an theih lo ruangah.
Chun, Pathian Fapa chu a hawng kal le, Pathian dik tak chu theih khonâk hawng kan pêk ti kan theih. A Fapa Jisu Krist hen tlâinâk kan nei mi lakah Pathian dik tak hen tlâinâk kan nei asi. Hi hi Pathian dik tak leh zungzâl nungnâk chu asi.