LALPA nih, “Phun zawzawng mi tla, Ram neh hen a um liauah thibang zawzawng tla hawng a pûm ule, niknâk lakah a pêk u! An thing milem hen khualâi ṭawltu tla, anmah hum kholotu pathian sinah thlachamtu tla, chubang minung tla nih chun zeikhawm an theih lo.
Phun tla milem pakhat khawm nih ruah a sûrtir kho lo, vân khawm nih a mah thu hen a sûrtir kho lo. LALPA, kan Pathian nangmah lakah lungumnâk kan nei, hi bang thil tla titu chu nangmah lâwng na si ruangah.
LALPA, nang chu hawng ka humtu leh chaknâk hawng ka pêktu na si; lawksawng liauah na hawng ka ṭangpi. Tual dawnghnâk thawk hen phun tla chu na sinah an hawng kal lai le, “Hawng kan thlâktu tla nih chun pathian diklo tla leh zeikhawm mang tlâklo mi milem cho lo chu zeikhawm an nei lo.
LALPA nih: “Nan thlâktu tla nih hawng ka phiar ding hen zei an ti? Zei nih ka sinah mi kâng dang leiah a hertir na? Zeikhawm silo mi milem an sawnh le, anmah khawm zeikhawm an si lo rawh.
LALPA nih, “Ka thupêk tla hi ngâi ule, nanmah lânah um mi minung umdân châwng lah ule, chubang hâwi thil ti hen khawm a nawmtir lah u. Kei, LALPA nan Pathian kasi,” a ti.
hinah Ephesi khua cho silo hen, Asia ram pumpi ding dêng khawm, hi Pawl nih hin, ‘Kut hen siam mi pathian tla hi chu pathian asi lo,’ ti hen, mi cherkhet a lêm na le, anna pêk ver rawh asi ti nannih ngelchel khawm nih nan muh hen nan theih.
Pathian theih ko hen Pathian hâwi hen an chawnglawmh lo, lâwmthu khawm an sim lêm lo; thu salam an dawn dauh le, an thinlung ah chun mûinâk hen a hawng khat rawh asi.