Khuapi sungah lâirêltu tla nih nawhnâk ruangah lâi an rêl le, bâwlpu tla nih a man duh hen dân thu tla an sim, chubang zawng tla nih, ‘LALPA kan sinah a um’ an ti ver. “Kan lakah nganfâk zeikhawm a tlung lai lo. Kan sinah LALPA a um,” an ti.
In dâwngpu a thawk hen, in a khâr nûnah chun, nannih lênglei ah dîr hen, ‘Lalpa in hawng kan awnh,’ ti hen, inkhâr nan hawng kik tikah anih nih: ‘Kha zei lei mi me nan si ka nan theih na lo;’ ti hen a nan sâng na lai:
“Pathian kan theih” ti hen, anna ṭang tâwn le, sikhawmsele fihnungkâi tla, ê-aw ngâilo tla, thil ṭha kip ti leikângah Pathian duh lo mi zât an si, an thilti hen an phehtâk tâwn.