Abraham chu a mêl tual tawngh khet hen a kûn le, a dawn dudup le, a nih a suak, “Mi kum zâ a tling nûnah fa nei kho asi awt ma le? Sari hi kum sâwmkua asi mi nih fa a nei kho awt ma?” a ti.
Churuangah LALPA nih a sâng le, “Nunau nih a fa a philh hen a pâwi mi fasêm dâwt lo hen a um mazei? Nunau nih a fasêm a philh menza khawmsele kei chu ka nan philh dah na awtlo.
Churawhchun, nangnih na thinlung ah ‘Âunih me ka rangah hi zawzawng fa an ring? Ka fa tla ka thlâu hep le, ka nei kho lo rawh mi kei tâ nih sal ah tâng hen nar hen ka um mi âunih hi zawng fa tla hi a châwm na? Keimah lâwng mâk hen ka um mi, hi bang fa tla hi zei thawk hen me an hawng?’ ” na ti lai
Jerusalem, nang chu nunau fa nei lo hâwi na si le, sikhawmsele tu lam chu lâwm ruangah la sak hen âu kho na si rawh. Tu chun nunau, a pasal nih a umpi kumza mi ngâk hen fa tam dauh na nei lai.