Tekoa ah um mi nunau fing tak chu a kawhtir na le, a hawng tleng rawh chun a sinah, “Mithi ruangah ulh mi hâwi hen um le, ulhnâk puan a khuh le, na sam khawm riat lah, nunau sâwt tak mithi ulh mi hâwi hen a langhtir.
Joab chu a va kal le, anih nih, “Joab na si ma?” a ti. Anih nih, “Ka si” a ti. Anih nih, “Pu hawng ka ngai piak rih,” a ti. Anih nih, “Kan ngai ko,” a ti.
Churawhchun, amah krai hen khuapi ah mipi tla a rualpi na le, Sheba lû chu an tan le kulh vâm tlûnlei hen Joab rangah a lawnh piak rawh. Churawhchun, Joab nih khuapi kaltâknâk ding hen tâwtawrâwt a tum le, kha rawh chun an in leiah an kîr rawh. Joab chu lalchem sinah Jerusalem ah a kîr rawh.