“Dân sîntirtu leh Farisai perpê tla! Nan tlûn a pit! Hâi leh khêng lênglei nan ṭâwl thiang le, a sunglei lam chu a thup hen lêpnâk leh sûm kholonâk hen a khat ṭung.
Chun, ni sâwtlotê ah â fapa a ngâksia dauh mi nih chun a tingvo a khawmh hep le, ram lât takah a kal. Chunah chun nuam tuktarâi hen a um le, a sum chu a veih salam rawh.
Sikhawmsele, an do le, an fâi le, Pawl nih a puan a thing le, an sinah, “Nan thihnâk mawh chu nanmah nih phurh ko u, kei lam chu ka thiang asi; tu thawk hen Phundang tla sinah ka kal lai,” a ti.
Lunglotu tla lakah nan changh zia chu ṭha tak si seh; chun thilsual titu tla hâwi hen an simsiat na mi lakah chun nan thil ṭha ti tla an theihthiam tikah a hawng kalnâk Ni ah Pathian an chawnglawmh kho lai.
Sikhawmsele, hi bang dawnruatnâk nei lo tla hi, vâkrit hâwi cho hen suak an si le, thil an theihthiam lo mi tla chu an simsiat le, anmah khawm ramsa hâwi hen veih hen an um lai.
“Ui amah luak leiah a kîr le, vawkpi â ṭâwl thiang rawh mi khawm nêngthû ah a bual ding hen a kîr nawlh” ti thufing dik tak chu an tlûnah a hawng lang rawh asi.
Chu tla nih chun thu an theih lo mi tla chu an simsiat le, dawnruatnâk nei lo, ram sa tla hâwi hen, theihnâk anna suakpi mi nih chun anmah tla a râwk na.