Chun, a veithumnâk ah chun a sinah, “Simon, Johan fapa, nangnih kei na ka dâwt ma?” a ti. A veithumnâk ah, “Nangnih na ka dâwt ma?” a sinah a ti ruangah chun Peter a lawksawng le, a sinah, “Lalpa, zeizawng na theih le, ka nan dâwt ti na theih,” a ti. Jisu nih a sinah, “Ka dawrâ tla zauhkhenh rawh.
Chun, a hun lânah hin zeikhawm nik lah u, Lalpa a hawng kal lânlo chu. Anih nih chun mûi thil thup tla chu chêu ah a hawng suah lai le, thinlung ah tum mi khawm chu a hawng langh lai; chu tikah chun mikip nih Pathian lakah chun mah ting tâwk ah sawr an lawh chiau lai rawh.
Kan putso mi chu hi hi asi: Kan sia leh ṭha theihnâk thu theihtir chu thenhlimhnâk leh Pathian diknâk nei hen, taksa finghnâk ah silo hen, Pathian zângfahnâk dauh hen laikulh ah hin kan changhdân kha nanmah leikângah kan changh dân a ṭha khun.
Mi kip nih taksa thil tla chu a siat a ṭhat hen kan ti hâwi vima hen kan tawng chiau khonâk ding hen Krist lâirêlnâk tophah mâika ah chun langhtir hen kan um ver ding asi.