Na Abraham kaa sɛ, ‘Me ba, kae sɛ wote ase he, wonyaa nnoɔma pa a wopɛ nyinaa, na Lasaro deɛ, ohuu amane, na afei ne wanya awerɛkyekyerɛ ne wo nso woohu amane.
na bebenya bɛ nnebɔne so akatua. Nea bebu no anigyeɛ ne daa akohwie asetena, bɛyɛ nkekaeɛ ne dɛm, na nea bɛ ani gye hoaa ne sɛ bɛde atorɔ nkyerɛkyerɛ bɛdaada ho berɛ a bɛ ne ho bom didi he.
Yeinom yɛ ho dɔ adidie mu nkekaeɛ, bɛne ho bom oodidi, bɛmfɛre adeɛ, bɛyɛne bɛ ho; bɛte sɛ mununkum a nsuo nni mu a mframa twetwe kyinkyini, anaa nnua a so nhahane apere a onni aba, na awu mprenu a ne nhini atutu.
Homma onhu amane na ne werɛ nho ɔnam animuonyam ne n’ahonya a ɔpɛ maa ne ho he nti, efiri sɛ, daa ɔka sɛ, ‘Mete ha sɛ hemaa. Menyɛ kunafoɔ, me werɛ ɔnho da!’