2 Ɔteaam dendenndene sɛ, “Wahwe ase! Babel kɛseɛ ahwe ase, na adane ahonhommɔne tenaberɛ ne ahonhom fi nyinaa nso atenaeɛ. Nnomaa fi a bekyiri bɛ nyinaa te ne mu.
Na bɔfoɔ foforɔ bi firii asɔredane he mu pieeɛ, teaam kyerɛɛ nea ɔte mununkum he so he sɛ, “Fa wo kantankrankyi he twa, efiri sɛ, twaberɛ he aduru; asaase he aso aba a ɔsɛ sɛ betwa!”
N’amanehunu he hu a ɔyɛ nti, bebegyina akyirikyiri asu sɛ, “Due! Due! O! kuro kɛseɛ, O Babel, kuro a ɔwɔ tumi. Hwɛ! dɔnhwere baako pɛ mu, na w’atemmuo aba.”
Afei bɔfoɔ hoɔdenfoɔ bi faa boɔ a ne kɛseɛ bɛyɛ sɛ ayuyammoɔ to twenee po mu kaa sɛ, “Saa ahoɔdene yiaa ne bɛde bɛto Babilon kɛse he atwene fam a bennhu no bio.