Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




رومیان 5:2 - کتاب مقدس به زبان بندری

2 ما اَ طریق اُ، وا ایمُن، ایی فیضیُ اَم که توش پابرجاییم وا دَس مُواردِن، و توو اُ امیدی که به جلال خدا مُهَه، شادی اَکُنیم.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

هزارۀ نو

2 ما توسط او، و از راه ایمان، به فیضی دسترسی یافته‌ایم که اکنون در آن استواریم، و به امید سهیم شدن در جلال خدا فخر می‌کنیم.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

Persian Old Version

2 که به وساطت او دخول نیزیافتهایم بوسیله ایمان در آن فیضی که در آن پایداریم و به امید جلال خدا فخر مینماییم.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

2 به سبب همین ایمان است که او ما را در جایگاه عالی و ممتازی قرار داده که سزاوارش نبودیم، جایگاهی که اکنون نیز در آن قرار داریم. ما با اطمینان و شادی فراوان، منتظریم تا در جلال خدا سهیم شویم.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

مژده برای عصر جدید

2 به وسیلهٔ ایمان به مسیح، ما وارد فیض الهی شده‌ایم، فیضی كه در آن پایداریم و نه تنها به امید شراكتی كه در جلال خدا داریم شادی می‌کنیم،

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

2 به‌وسیلهٔ ایمان به مسیح ما وارد فیض الهی شده‌ایم، فیضی که در آن پایداریم و نه‌تنها به امید شراکتی که در جلال خدا داریم شادی می‌کنیم،

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




رومیان 5:2
43 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

اربابش به اُ ایگو: ”آفِرُن، ای نوکر خُب و امُنتدار! چون توو یه کار کوچِک، امُنتدار بودِی، پَ کاروی بِشتِه ای به تو اَدَم، بُدو و تو شادی ارباب خو شریک بَش!“


پَ عیسی یه بار دگه بهشُ ایگو: «حکیکتاً، بهتُ اَگَم، مه بِی کَهرُ، ’در‘ هَستُم؛


مه ’در‘ هَستُم؛ هَرکَ اَ راه مه داخل بَشِت نجات پیدا اَکُنت، داخل اَرِه و صَرا اَتا و چراگاه پیدا اَکُنت.


عیسی به اُ ایگو: «مه هَستُم راه و حکیکت و زندگی؛ هیچکَ پهلو بَپ آسَمُنی نِتا، جز اَ طریق مه.


حکیکتاً، بهتُ اَگَم، هَرکَ کَلُم مه ئو اَشنُوِه و به اُ کِ به مه ایفِرِستادِن ایمُن اَتارِه، زندگی ابدی ایشَه. اُ محکوم نابو بلکه اَ مرگ به زندگی منتقل بودِن.


پولس و برنابا وختی به اُجا رسیدِن و اعضای کلیسائُو جمع شُکِه، همه کارویی که خدا اَ طریق اُشُ ایکِردَه ئو اعلام شُکِه و شُگُو که خدا چطوکا وا رو غیریهودیُن در ایمُن واز ایکِردِن.


ایی درستِن. اُشُ وا خاطر بی‌ایمُنیشُ اِشکَختن ولی تو اَ طریق ایمُن پابرجایی. پَ مغرور مَبَه بلکه بِتِرس.


توو امید شادی بُکنی، توو مصیبت صبور بَشین، توو دعا پابرجا بُمونین.


تو کیی که به نوکر یکی دگه حکم اَکُنی؟ ایکه اُ سر پا اِووسته یا اَکِت، به اربابی ربط ایشَه. اُ پا برجا اَمونِت، به چه که خداوند اِتون به اُ سر پا نگه بُکنت.


باشتا خدای امید، بِی شما شاهِن شادی و صُل و سلامتیِ کاملی که در ایمُنِن بُکنت تا وا کُدرَت روح قدّوس خدا، پُر اَ امید بَشین.


اُ به کسونی که وا صبر و تحمل توو اَنجُم کاروی خُب، دُمبال جلال و حرمت و بقا اَن، زندگی ابدی اَدِت؛


چون همه گناه شُکِردِن و اَ جلال خدا کم اَتارِن.


و امید بِی ما شرمُنده ناکُن، به چه که محبت خدا اَ طریق روح قدّوسِش که به ما داده بودِن، توو دلُومُ رِختَه بودِن.


پَ حالا بِی اُشُ که در مسیح عیسائَن، هیچ محکومیتی نین،


به چه که به ایی امید نجات پیدا مُکِه. حالا امیدی که دیده اِبو، دگه امید نَن. چون کِن که به اُنچه اَدیدِن امید ایبَشِت؟


ای کاکائُن، الان مَوات انجیلی که وازتُ اعلام اُمکه وا یادتُ بیارُم، همو انجیلی که کبول تُکه و پاش اِووستین


ما همه مو وا روئُوی بدون بَلوته، مثه نگاه کِردِن توو اُینه، به جلال خداوند نگاه اَکُنیم، به شکل همو تصویری که توو اُینه اَگینیم تبدیل اِبیم، اَ یه جلالی به جلال گَپتِه؛ به چه که ایی اَ طَرَه خداوند اَتات، خداوندی که روحِن.


چونکه ایی مصیبت کوچِک که زود اَگذَرِه، بِی ما یه جلال ابدی آماده اَکِردِن که با هیچی کابِل مُکایسه نَن.


به چه که اَ طریق اُ، هر دو تامُ در یَک روح به محضر بَپِ آسَمُنی دسترسی مُهَه.


ما در مسیح اَ طریق ایمُنی که بهش مُهَه، اِتونیم با پاهار و وا خاطر جمعی، به خدا نِزیک بُبیم.


پَ اسلحۀ کامل خدائو گَر بُکنی تا توو روز شرّ، توان ووستادِن تُبَشِت، و بُتونی بعد اَ اَنجُم همی چی، کایُم ووستین.


حالا خودِ خداوندمُ عیسی مسیح، و بَپمُ خدا، که به ما دوس ایشَستَه و اَ طریق فیض، بِی ما دلگرمی ابدی و یه امید خُب ایدا،


ولی مسیح در مقام پُس، بالا سر لَهَر خدا، وفادارِن. ما لَهَر اُییم اگه واکعاً ما اعتماد و فخرِمُ توو امیدمُ کایُم بُگناریم.


تا توسط دو چیزی که عوض نابِن، که مَحالِن خدا دربارَش دورو بِگِت، ما دلگرمی کِوی مُبَشِت، ما که بِی پناه بُردن فرار مُکِردِن تا امیدیُ که جلو راهمُن، کایُم بُگناریم.


چونکه مسیح هم یَک بار بِی گناهُن عذاب ایکِشی، یعنی اُ آدم صالح به اُشُویی که صالح نَهَن، تا ایطوکا بِی ما وا محضر خدا بیارِه. اُ در جسم کشته بو ولی در روح، زنده بو،


ایی شهر جلال خدائو ایشَستَه، بَرخ اُ مثه یه جواهر خیلی نایابَ، مثه یَشم، و مثه بلور، شفافَ.


شهر احتیاجی به اَفتُو یا ماه اینی که اُ رو روشن بُکنت، به چه که جلال خدا به اُ روشن اَکُنت و اُ برّه چراغ اُن.


اَ اُ تخت، صدای بلندی مِشنُت که شَگُو: «بیگین، چادِر خدا میون آدمُن، خدا وا اُشُ جاگیر اِبوت؛ و اُشُ کوم اُ اَبِن، و خدا خویی وا اُشُ اِبوت و خدای اُشُ اِبوت.


«هَرکَ چیرَه بَشِت، مِه بهش عطا اَکُنُم که وا مِه رو تخت مِه بِنینگِه، همطو که مِه اَم چیرَه بودُم و با بَپُم رو تخت اُ نِشتُم.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ