رومیان 3:5 - کتاب مقدس به زبان بندری

⁵ ولی اگه نادرستی ما درستی خدائو نَمایُن اَکُنت چه بایه بِگِیم؟ یعنی خدا ظالمِن که رو ما خشم اَگِنت؟ انسانی گَپ اَزَنُم.

هزارۀ نو

⁵ امّا اگر نادرستی ما درستی خدا را بیشتر آشکار می‌سازد، چه باید گفت؟ آیا خدا ظالم است آنگاه که بر ما غضب می‌کند؟ به شیوۀ انسان سخن می‌گویم.

Persian Old Version

⁵ لکن اگر ناراستی ما عدالت خدا را ثابت میکند، چه گوییم؟ آیا خدا ظالم است وقتی که غضب مینماید؟ بطور انسان سخن میگویم.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁵ اما ممکن است برخی بگویند که گناهکار بودن ما نتیجۀ خوبی دارد، زیرا کمک می‌کند تا انسان ببیند که خدا تا چه حد عادل است. پس آیا دور از انصاف نیست که ما را مجازات کند؟ (البته چنین استدلالی کاملاً انسانی است.)

مژده برای عصر جدید

⁵ امّا اگر شرارت ما نیكی مطلق خدا را بیشتر آشكار می‌سازد چه بگوییم؟ آیا می‌توانیم بگوییم كه هرگاه خدا ما را مجازات می‌کند بی‌انصافی می‌کند؟ (مثل آدمیان سخن می‌گویم)

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁵ امّا اگر شرارت ما نیکی مطلق خدا را بیشتر آشکار می‌سازد، چه بگوییم؟ آیا می‌توانیم بگوییم که هرگاه خدا ما را مجازات می‌کند، بی‌انصافی می‌کند؟ مثل آدمیان سخن می‌گویم

رومیان 3:5 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

رومیان 12:19

ای عزیزُن، هیچِوَه خوتُ تکاص مگیری، بلکه اُ رو به خشم خدا واگذار بُکنین. به چه که توو کتاب تورات نوشته بودِن «خداوند اَگِت: ”تکاص گِفتِن مال مِن؛ مه اَم که عوض اَدَم.“»

رومیان 2:5

ولی تو وا خاطر دل تِلویی و توبه نَکِردِن دلت، بِی روز خشم، خشم بِی خوت جمع اَکُنی. همو روزی که حکم کِردنِ عادلانه خدا نَمایُن اِبو.

رومیان 3:19

الان اَدونیم اُنچه که شریعت اَگِت به اُشُویی اَگِت که زیر شریعتِن، تا هر لُوی بسته بَشِت و همه دنیا در محضر خدا جوابگو بَشِن.

رومیان 3:7

ولی اگه اَ طریق دوروِ مه حکیکتِ خدا بِشتِه جلال پیدا اَکُنت، به چه هِنو مه مثه یه گناهکار محکوم اَبُم؟

رومیان 4:1

پَ دربارۀ اُنچه که اِبرائیم پیغُمبَر گیرش هُند، چه اِتونیم بِگِیم؟ همو اِبرائیم که طِبکِ جسم، جَدمُن،

رومیان 5:8

ولی خدا محبت خو به ما ایطو نِشُن اَدِت که وختی ما هِنو گناهکار هَستِریم، مسیح وا خاطر ما مُرد.

رومیان 6:1

پَ چه بِگِیم؟ یعنی بایه همیطو به گناه کِردِن ادامه هادِیم تا فیض زیاد بَشِت؟

رومیان 6:19

مه به دلیل ضعفویی که وا خاطر طبیعتِتُ تُهَه، وا گَپوی آدمی گَپ اَزَنُم: چون همطو که یه زَمُنی عضوئُوی بدنتُ مثه یه غُلُم دَس ناپاکی و بدی تُدا که وا طَرَه بدی ئُوی بِشتِه ای اَبَرِه، حالام، عضوئُوی بدنتُ مثه یه غُلُم هادِی دَس اُ صالحی که وا طَرَه مقدّس بودِن اَبَرِه.

رومیان 7:7

پَ چه بِگِیم؟ یعنی شریعت گناهِن؟ ابداً! ولی اگه شریعت نَهَستَه، اُمنادونست گناه چِن. چون اگه شریعت اینَگُفتَه: «طمع مَکُن»، اُمنادونست طمع کِردِن چِن.

رومیان 8:31

پَ به ایی چیزُ چه اِتونیم بِگِیم؟ اگه خدا بامان کِن که بُتون به ضدّ ما بَشِت؟

رومیان 9:30

پَ ما چه بایه بِگِیم؟ ایکه غیریهودیُنی که دُمبال صالحی نَهَستَرِن، اُ رو وا دَس شُوا، یعنی اُ صالحی که اَ طریق ایمُنِن؛

۱قرنتیان 15:32

اگه مه با مردم شهر اَفِسُس که مثه جناوروی وحشی ئَرِن با کَصد و نیّت آدمی جنگیدُم، چه چیزی وا دَس اُموارد؟ اگه مُردَئُن زنده نابِن، «بیِی بُخاریم و بُنوشیم چون صَبا اَمیریم.»

۱قرنتیان 9:8

مگه مه ایی گَپُنُ اَ رو فکر آدمیزاد اَگَم؟ مگه شریعت اَم هِمیُ ناگِت؟

۲قرنتیان 6:4

بلکه اَ هر لحاظ نِشُن اَدِیم که نوکرُنِ خداییم: با پایداری زیاد توو مصیبتُ، توو سختیُ، توو بلائُو،

۲قرنتیان 7:11

به چه که بِگینی ایی غمی که خواست خدا هَستَه چه جدیتی در شما به ثمر ایواردِن، و همیطوَم چه شوک و ذوکی بِی نِشُن دادن پاکی خوتُ، چه خشمی، چه تِرسی، چه حسرتی، چه غیرتی و چه مجازاتی. شما اَ هر لحاظ ثابت تُکِردِن که توو اُ کضیه بی‌تقصیرین.

غلاطیان 2:18

چون اگه اُنچه ئو که خوم وِیرون اُمکه اَ سر نو بنا بُکنُم، ثابت اَکُنُم که تقصیرکارُم.

غلاطیان 3:15

ای کاکائُن، بُوالی اَ زندگی روزمره یه مثال بهتُ بِزَنُم. حتی عهد و پیمونی که آدم اَبَندِه بعد اَ ایکه رسمی بو دگه هیچکَ ناتون باطلی بُکنت یا چیزی بهش اضاف بُکنت.

مکاشفه 15:3

اُشُ سرود موسی، نوکر خدا، و سرود اُ برّه ئو شاخونده و شاگو: «گَپ و تعجب آورن کاروی تو، ای خداوندْ خدای کادِر مطلق. عدل و حَکِن راهوی تو، ای پادشاهِ ملتُ.

مکاشفه 18:20

ای آسَمُن بِی اُ شادی بُکن! ای شما مقدّسُن، حواریُ و پیغُمبَرُ شادی بُکنی! چونکه خدا تکاص شمائو اَ اُ ایگِفتِن.»