مکاشفه 4:11 - کتاب مقدس به زبان بندری

¹¹ «خداوندمُ و خدامُ، تو لایِکی که جلال و حرمت و کُدرَت بِی تو تکدیم بَشِت، به چه که همِی چیُ تو خَلک اِتکه و همِی چی به اراده تو بوجود هُند و خَلک بو.»

هزارۀ نو

¹¹ «ای خداوندْ خدای ما، تو سزاوار جلال و عزّت و قدرتی، زیرا که آفریدگار همه چیز تویی و همه چیز به خواست تو وجود یافت و به خواست تو آفریده شد.»

Persian Old Version

¹¹ «ای خداوند، مستحقی که جلال و اکرام و قوت رابیابی، زیرا که تو همه موجودات را آفریدهای ومحض اراده تو بودند و آفریده شدند.»

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹¹ این سرود را می‌خوانند: «خداوندا، جلال و حرمت و قدرت، برازندهٔ توست؛ زیرا تو آفرینندهٔ تمام موجودات هستی و همه چیز به ارادهٔ تو به وجود آمد.»

مژده برای عصر جدید

¹¹ «ای خداوند و خدای ما، تو تنها شایسته‌ای كه صاحب جلال و حرمت و قدرت باشی، زیرا تو همه‌چیز را آفریدی و به ارادهٔ تو، آنها هستی و حیات یافتند.»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹¹ «ای خداوندْ خدای ما، تنها تو شایسته‌ای که صاحب جلال و حرمت و قدرت باشی، زیرا تو همه‌‌چیز را آفریدی و به ارادۀ تو، همه‌چیز هستی و حیات یافت.»

مکاشفه 4:11 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

اعمال رسولان 14:15

«ای مردون، به چه ایی کارُئو اَکِردِین؟ ما هم مثه شما، یه آدمیم. ما بهتُ ایی خبر خاش مُواردِن تا اَ ایی چیزُی الکی دَس بِسِی و وا طَرَه خدای زنده بَربِگَردین. همو خدایی که آسَمُن و زمین و دیریا و هرچه که توشُن، درست ایکه.

اعمال رسولان 17:24

«خدایی که دنیائو و هرچه که توشِن درست ایکه، صاحب آسَمُن و زمینِن و توو معبدویی که وا دَس آدمُ درست اِبو زندگی ناکُن.

رومیان 11:36

چونکه همِی چی اَ اُ و اَ طریق اُ و بِی اُن. تا ابد جلال بِی اُ بَشِت. آمین.

افسسیان 3:9

و تا نَکشۀ اُ رازُ بِی همه روشن بُکنُم، همو رازی که توو طول دوران، حد خدایی که همی چی خَلک ایکه، پِنهونَ.

عبرانیان 1:10

و همیطوَم اَگِت: «تو، ای خداوند، اَ اوِّل شالدهٔ زمینُ اِدناها، و آسَمُنُ کار دَسُنِ تُون!

عبرانیان 1:2

ولی توو ایی روزُن آخِر، اُ توسط پُسِش وا ما گَپ ایزدِن، پُسی که به اُ وارث همِی چی مَعیَن ایکه، همو که اَ طریق اُ هم دنیائو خَلک ایکه؛

مکاشفه 1:6

و اَ ما پادشاهی ای ایساخت و کاهنُنی بِی خدا و بَپ خو، به اُ جلال و حکمرانی بُبوت تا ابدالآباد. آمین.

مکاشفه 10:6

و به اُ که تا ابدالآباد زِندَن کَسَم ایخا، به همو که آسَمُن و هرچه که توشِن و زمین و هرچه که توشِن و دیریا و هرچه که توشِن، خَلک ایکه. اُ کَسَم ایخا که دگه بِشتِه اَ ایی دیر نابوت،

مکاشفه 14:7

اُ وا صدای بلند ایگو: «اَ خدا بِتِرسی و بِی اُ جلال هادِی، به چه که ساعت حکم کِردِن اُ رسیدن و بِی اُ بِپرستی، اُ که آسَمُن و زمین و دیریا و چشمه‌ئُوی هُوو درست ایکه.»

مکاشفه 19:1

بعد اَ ایی، یه صدایی مِشنُت که مثه صدای بلندِ یه جمعیت گِپی توو آسَمُنَ که غار شازَه: «خدائو شکر! نجات و جلال و کُدرَت مال خدامُن،

مکاشفه 5:12

و وا صدای بلند ایطُو شاگو: «اُ برّۀ کُربُنی بودَه لایِکِن که کُوّت و ثروت، حکمت و کُدرَت، حرمت و جلال و حمد و ثنا بهش تکدیم بُبوت.»

مکاشفه 5:2

و یه فرشته زور داری اُمدی که وا یه صدای بلند اعلام شَکِه: «کِن که لایِکِ واز کِردِن طومار و اِشکَختِنِ مُهرِ لاکُش بَشِت؟»

مکاشفه 5:9

اُشُ یه سرود تازه شُخوند که شَگُو: «تو لایِکی که طومارُ بِسِی و مُهرِ لاکُش واز بُکنی چونکه کُربُنی بودِی، و وا خون خو آزادی مردمُ اَ هر طِیفه، اَ هر زَبُن، اَ هر کوم و اَ هر ملتی، بِی خدا اِتخری؛