مکاشفه 20:14 - کتاب مقدس به زبان بندری

¹⁴ اُغایه مرگ و دنیای مُردَئُن توو دریاچه آتِش تُش بودِن. دریاچه آتِش، مرگ دُومِن.

هزارۀ نو

¹⁴ و مرگ و جهانِ مردگان به دریاچۀ آتش افکنده شد. دریاچۀ آتش، مرگ دوّم است.

Persian Old Version

¹⁴ و موت و عالم اموات به دریاچه آتش انداخته شد. این است موت ثانی، یعنی دریاچه آتش.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁴ آنگاه مرگ و دنیای مردگان به دریاچهٔ آتش افکنده شد. این است مرگ دوم، یعنی همان دریاچهٔ آتش.

مژده برای عصر جدید

¹⁴ آنگاه مرگ و دنیای مردگان به دریاچهٔ آتش افكنده شد. (این دریاچهٔ آتش، مرگ دوم است.)

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁴ آنگاه مرگ و دنیای مردگان به دریاچۀ آتش افکنده شدند. این دریاچۀ آتش، مرگ دوّم است.

مکاشفه 20:14 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۱قرنتیان 15:26

دشمن آخِری که بایه اَ بین بِرِت، مرگِن.

۱قرنتیان 15:53

به چه که ایی بدن که اَ بین اَرِه بایه اُ بدنیُ که اَ بین نارِه گَر بُکنت و ایی بدن فانی بایه بدن غیر فانی گَر بُکنت.

مکاشفه 1:18

و مِئُم اُ که زِندَن. مِه مُردُم، و بیگین تا ابد زندَه اُم و کِلیلوی مرگ و دنیای مُردَئُن تو دَس مِن.

مکاشفه 14:10

اُ هم اَ شراب خشم خدا اَخارِه، شرابی کُوّت دار و خالص که توو پیالهٔ خشمِ اُ رِختَه بودِن. اُ آدم توو محضر فرشته‌ئُونِ مقدّس و توو محضر اُ برّه وا آتِش و گوگرد عذاب اَکَشِه.

مکاشفه 19:20

اُ جناور وحشی گرفتار بو، و واکِلی اُ نبی دوروغکایی که رو وا رویِ اُ، نِشُنه و معجزه ئُویی اَنجُم شَدا و با نِشُنه و معجزه ئُوش به کسونی گول ایزَدَه که نِشُنه اُ جناور وحشیُ کِبول شُکردَه و بُتِ اُ رو پرستش شاکِه. اُشُ هر دوتاشُ زنده توو دریاچه آتِشی که وا گوگرد اِسوزه کَردوندَه بودَن.

مکاشفه 2:11

«اُ که گوش ایشَه، بِشنووِه که روح خدا به کلیسائُو چه اَگِت. هَرکَ چیرَه بَشِت اَ مرگ دوّم بهش ضرری نارَسِه.

مکاشفه 20:10

و ابلیس، که به اُشُ گول ایزَدَه توو دریاچه ای اَ آتِش و گوگرد تُش بو، جایی که اُ جناور وحشی و اُ نبی دوروغکایی کَردوندَه بودَرِن. اُشُ روز و شُو تا ابدالآباد عذاب اَکَشِن.

مکاشفه 20:13

دیریا به مُردَئُنی که توو اُ هَستَرِن تحویل ایدا، مرگ و دنیای مُردَئُن هم، مُردَئُنی که تووشُ هَستَرِن تحویل شُدا، و هر تِیشُ طِبکِ اُنچه اَنجُم شُدادَه محاکمه بودِن.

مکاشفه 20:15

هَرکَ نُمِش توو اُ دفتر زندگی نوشته نِبودَه، توو دریاچه آتِش تُش داده بو.

مکاشفه 20:6

مُتَبارک و مقدّسِن کسی که توو اَوِّلین زندَه بودِنِ اَ مُردَئُن همباشِن. مرگ دوّم رو ایطو کسونی هیچ کُدرَتی اینی، بلکه اُشُ کاهنُن خدا و مسیح اَبِن و هزار سال وا اُ حکمرانی اَکُنِن.

مکاشفه 21:4

اُ هر خَرسیُ اَ چِهمُنِشُ پاک اَکُنت. و دگه نه مرگ هَستِن، و نه زاری و نه گیریکی و نه دگه دردی به چه که اُ چیزوی اَوِّلی گذشتَن.»

مکاشفه 21:8

ولی آدموی تِرسکو، آدموی بی ایمُن و آدموی منفور، کاتلُ و بی عفتُن، جادوگرُ و بُت‌پرستُ و همۀ دورومُشُ سهمِشُ دریاچه ای گُر گِفتَه اَ آتِش و گوگرد اِبوت. ایی مرگ دُومِن.»

مکاشفه 6:8

و مِه نگاه اُمکه، و بیگین، یه اسب رنگ و رو پِریدَئه! و سوارِش نُمی مرگَ و دنیای مُردَئُن دُمبالی شَهُند. به اُشُ کُدرَت بِی یک چارُم زمین داده بو تا وا شمشیر و وا کَحطی و وا مَرَض و وا جناوروی وحشی رو زمینْ، بُکُشِن.