مکاشفه 17:3 - کتاب مقدس به زبان بندری

³ اُ فرشته به مِه در روح خدا وا یه لَردِکی ایبُرد. و مِه یه زنیُ اُمدی که سوار یه جناور وحشی سرخی که جُنِش پُر اَ نُمویِ کُفردارَ، و هفت تا سر و ده تا شاخ ایشَستَه.

هزارۀ نو

³ پس آن فرشته مرا در روح به بیابانی برد. در آنجا زنی دیدم نشسته بر پشت وحشی سرخ‌فام که پیکرش یکسره با نامهای کفرآمیز پوشیده شده بود، و هفت سر و ده شاخ داشت.

Persian Old Version

³ پس مرا در روح به بیابان برد و زنی را دیدم بر وحش قرمزی سوارشده که از نامهای کفر پر بود و هفت سر و ده شاخ داشت.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

³ روح خدا مرا در خود فرو گرفت و فرشته مرا به بیابان برد. در آنجا زنی دیدم نشسته بر پشت یک وحش سرخ رنگ که سراسر بدنش با شعارهای کفرآمیزی نسبت به خدا پوشیده شده بود، و هفت سر و ده شاخ داشت.

مژده برای عصر جدید

³ آن فرشته، مرا در روح به بیابان برد و در آنجا زنی را دیدم كه بر حیوان وحشی سرخ رنگی سوار بود. بدن این حیوان، از نامهای کفرآمیز پوشیده و دارای هفت سر و ده شاخ بود.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

³ آن فرشته مرا در روح به بیابان برد و در آنجا زنی را دیدم که بر حیوان وحشی سرخ رنگی سوار بود. بدن این حیوان، از نام‌های کُفرآمیز پوشیده شده بود و دارای هفت سر و ده شاخ بود.

مکاشفه 17:3 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مَتّی 27:28

اُشُ به عیسی لُخت شُکِه ئو یه شِنِل سُرخی وا گِری شُکِه.

اعمال رسولان 8:39

وختی اَ هُوو در هُندِن، روح خداوند فیلیپُسُ ایگِه و ایبُرد و خواجه دگه به اُ اینَدی. خواجه وا شادی به راه خو ادامه ایدا.

۲تسالونیکیان 2:4

اُ وا هر چه که نُمی خدا بَشِت و پرستش بَشِت ضدکاری اَکُنت، و بِی خوش بالاته اَبَرِه، طوری که توو معبد خدا اَنینگِت و بِی خو خدا اعلام اَکُنت.

مکاشفه 1:10

توو روزِ خداوند، اَ روح خدا پُر بودُم و صدایی بلند مثه بُنگ شیپور اَ پشت سَرُم مِشنُت

مکاشفه 12:14

ولی دو تا بال اُ عقابِ نَرگَت به زِنو داده بو تا اُ، اَ اُ مار بال بِگِنت وا طَرَه لَردِکی، به همو جایی که کَرارِن بِی یه زَمُنی، و زَمُنویی و نصف زَمُنی ساری بُکنِن.

مکاشفه 12:3

یه نِشُنۀ دگه ای توو آسَمُن نَمایُن بو: بیگین، یه اَژدِهای سرخِ گِپی وا هفت تا سر و ده تا شاخ، و رو سَرُش هفت تا تاج ایشَستَه.

مکاشفه 12:6

و زن وا لَردِکی، یه جائی که خدا به اُ آماده ایکِردَه، در رَه، تا اُجا هزار و دویست و شصت روز ساری بُکنِن.

مکاشفه 17:18

اُ زِنو که اِتدی، همو شهر گِپین که بِی پادشاهُن زمین حکمرانی اَکُنت.»

مکاشفه 17:4

زِنو جِمهٔ بنفش و سُرخ گَرِشَه و وا طِلا و جواهرُ و مُرواریُ جُن بودَه. یه پیالهٔ طِلا پُر اَ زشتی‌ُ و ناپاکی ئُوی بی عفتیش توو دَسِشَه.

مکاشفه 18:12

یعنی بار طِلا، نُگرَه، جواهرُ و مُرواریُشُ، بار پارچه‌ئُوی کَتونی نرم و بنفش و ابریشم و سُرخشُ؛ بار همه نوع چوبوی خوشبو، و بار همه نوع ظرفویی که اَ عاجِ فیلَن و همه نوع ظرفویی که اَ چوب کیمتی، بُرنز، آهِن و مَرمرن؛

مکاشفه 18:16

اَگَن: «ای وُی، ای وُی! ای شهر گَپ، که جِمه ئویی اَ پارچه‌ئُوی کَتون نرمِ بنفش و سرخ گَرِتَه، که وا طِلا و جواهرُ و مرواریُ جُن بودَری!

مکاشفه 21:10

اُ به مِه در روح خدا به یه کوه گَپ و بلندی ایبُرد و شهر مقدّس اورشلیم به مِه نِشُن ایدا که اَ آسَمُن، اَ پهلو خدا زیر شَهُند.

مکاشفه 4:2

درجا اَ روح خدا پُر بودُم و بیگین، یه تختی توو آسَمُنَ و یکی رو تخت نِشتَه.