مکاشفه 17:12 - کتاب مقدس به زبان بندری

¹² «اُ ده تا شاخ که اِتدی، ده تا پادشاهَن که هِنو به کُدرَت پادشاهی نرسیدَن، ولی اُشُ بایه به یه ساعت واکِل اُ جناور وحشی به عنوان پادشاه اقتدار بِگِرِن.

هزارۀ نو

¹² «آن ده شاخ که دیدی، دَه پادشاهند که هنوز به پادشاهی نرسیده‌اند. امّا در مهلتی یک ساعته از قدرت شاهان برخوردار خواهند شد، با آن وحش.

Persian Old Version

¹² و آن ده شاخ که دیدی، ده پادشاه هستند که هنوز سلطنت نیافتهاند بلکه یک ساعت با وحش چون پادشاهان قدرت مییابند.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹² ده شاخ او، نشانهٔ ده پادشاه است که هنوز به قدرت نرسیده‌اند ولی برای مدت کوتاهی به پادشاهی رسیده، با او سلطنت خواهند کرد.

مژده برای عصر جدید

¹² ده شاخی كه دیدی، ده پادشاه هستند كه هنوز به سلطنت نرسیده‌اند امّا به آنان اختیار داده می‌شود كه به مدّت یک ساعت در سلطنت آن حیوان وحشی سهیم باشند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹² آن ده شاخی که دیدی، ده پادشاه هستند که هنوز به سلطنت نرسیده‌اند امّا به آنان اختیار داده می‌شود که به مدّت یک ساعت در سلطنت آن حیوان وحشی سهیم باشند.

مکاشفه 17:12 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مکاشفه 10:11

به مِه شُگُو: «تو بازم بایه دربارۀ کومُ، ملتُ، زَبُنُ و پادشاهوی زیادی نبوّت بُکنی.»

مکاشفه 12:3

یه نِشُنۀ دگه ای توو آسَمُن نَمایُن بو: بیگین، یه اَژدِهای سرخِ گِپی وا هفت تا سر و ده تا شاخ، و رو سَرُش هفت تا تاج ایشَستَه.

مکاشفه 13:1

اُغایه مِه اُمدی یه جناور وحشی اَ توو دیریا در اَهُندِن. اُ جناور وحشی ده تا شاخ و هفت تا سر ایشَستَه، و ده تا تاج رو شاخُشَ؛ و رو هر سَرِشَم نُمِ کُفر داری نوشته بودَه.

مکاشفه 17:16

اُ ده تا شاخی که اِتدی، و اُ جناور وحشی اَ اُ فاحشه بیزار اَبِن. اُشُ به اُ فاحشه، تَرک بوده و لُخت و عور ول اَکُنِن و گوشتِش اَخارِن و بِی اُ تو آتِش اِسوزونَن.

مکاشفه 18:10

اُشُ اَ تِرس عذابی که اُ اَکَشِه دور اِووستَن، اَگَن: «ای وُی، ای وُی! تو ای شهر گَپ، ای بابِل، ای شهر پُر کُدرَت! به چه که توو یَک ساعت محاکمه اَت هُندِن!»

مکاشفه 18:17

به چه که توو یَک ساعت همه ایی مال و مِنال بر باد رفتِن.» همۀ ناخدائُوی غُراب، اُشویی که وا غُراب سفر اَکُنِن و جاشوئُو و هَرکَ که اَ راه دیریا کاسبی اَکُنت، دور ووستادَن.

مکاشفه 18:19

و همیطو که گیریک و زاری شاکِه، خاک رو سَرِخو شارخت و شاگو: «ای وُی، ای وُی! بِی شهر گَپ شهری که همۀ غُراب دارُنِ دیریا، اَ ثروت اُ پولدار بودِن، وا خاطر ایکه توو یَک ساعت بر باد رفتِن!