مکاشفه 16:9 - کتاب مقدس به زبان بندری

⁹ مردم اَ حرارت شدید سُختِن و به نُم خدایی که کُدرَت ایی بلائُو دَسِشِن، نَعلت شُکِه. اُشُ توبه شُنَکِه و بِی اُ جلال شُنَدا.

هزارۀ نو

⁹ و مردم از شدت گرما سوختند و نام خدا را که اختیار این بلاها با اوست، ناسزا گفتند، امّا توبه نکردند و او را جلال ندادند.

Persian Old Version

⁹ ومردم به حرارت شدید سوخته شدند و به اسم آن خدا که بر این بلایا قدرت دارد، کفر گفتند و توبه نکردند تا او را تمجید نمایند.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁹ پس همه از آن حرارت شدید سوختند. اما به جای این که از افکار و رفتار بد خود توبه کرده، خدا را جلال دهند، به سبب این بلاها به او کفر می‌گفتند.

مژده برای عصر جدید

⁹ مردم چنان از شدّت حرارت خورشید سوختند كه به خدایی كه چنین بلایایی را در اختیار دارد، كفر می‌گفتند و حاضر نبودند از کارهای خود توبه نموده، خدا را تمجید نمایند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁹ مردم چنان از شدّت حرارت خورشید سوختند که به نام خدایی که قدرت این بلایا را در دست دارد، کُفر می‌گفتند و توبه نکردند، و او را تمجید ننمودند.

مکاشفه 16:9 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

لوقا 13:3

معلومن که نه! ولی بهتُ اَگَم اگه توبه نَکُنین، شما همه مثه اُشُ هلاک اِبین.

لوقا 13:5

معلومن که نه! ولی بهتُ اَگَم اگه توبه نَکُنین، شما همه مثه اُشُ هلاک اِبین.»

۲قرنتیان 12:21

تِرس اُمهَستِن که وختی حدتُ اَتام، خدای مه یه بار دگه به مه پهلو شما افتاده بُکنت و مه وا خاطر خیلی اَ اُشُویی که پِشتِه گناه شُکِردِن و اَ ناپاکی، بی‌عفتی و هوس بازی خو توبه شُنَکِردِن، مجبور بَشُم ماتَم بگِرُم.

مکاشفه 11:13

توو همُ ساعت، زمین جُنبشتِ گِپی هُند و یه دَهُم شهر وِیرون بو. هفت هزار نُفر توو اُ زمین جُنبِشت کشته بودِن و بکیه دلتَرَک بودِن و خدای آسَمُنُ جلال شُدا.

مکاشفه 14:7

اُ وا صدای بلند ایگو: «اَ خدا بِتِرسی و بِی اُ جلال هادِی، به چه که ساعت حکم کِردِن اُ رسیدن و بِی اُ بِپرستی، اُ که آسَمُن و زمین و دیریا و چشمه‌ئُوی هُوو درست ایکه.»

مکاشفه 16:21

تگرگوی گِپی که هر دُنه اش نِزیکِ پنجاه کیلوئَه اَ آسَمُن رو سر مردم رِخت. و مردم وا خاطر بلای تگرگ خدائو نَعلت شُکِه، چونکه ایی بلا اَ بس که سختَه.

مکاشفه 2:21

مِه مهلتش اُمدا تا توبه بُکنت ولی اُ ایناوا که اَ بی عفتی خو توبه بُکن.

مکاشفه 9:20

بکیه آدمیزاد که وا ایی بلائُو کشته نِبودِن، نه اَ اعمال دَسُ خو توبه شُکِه، نه اَ پرستش کِردِن زارو دَس شُسِی و نه اَ پرستش کِردِن بُتُوی طِلا و نُگرَه و بُرنز و سنگ و دار دَس شُسِی، همو بُتُویی که نه اِتونِن بِگینِن و نه بِشنُوِن و نه راه بِرِن.