مکاشفه 14:7 - کتاب مقدس به زبان بندری

⁷ اُ وا صدای بلند ایگو: «اَ خدا بِتِرسی و بِی اُ جلال هادِی، به چه که ساعت حکم کِردِن اُ رسیدن و بِی اُ بِپرستی، اُ که آسَمُن و زمین و دیریا و چشمه‌ئُوی هُوو درست ایکه.»

هزارۀ نو

⁷ هم او به آواز بلند گفت: «از خدا بترسید و او را جلال دهید، زیرا که ساعت داوری او فرا رسیده است. او را بپرستید که آسمانها و زمین و دریا و چشمه‌ساران را او آفرید.»

Persian Old Version

⁷ و به آواز بلند میگوید: «از خدا بترسید واو را تمجید نمایید، زیرا که زمان داوری اورسیده است. پس او را که آسمان و زمین و دریا وچشمه های آب را آفرید، پرستش کنید.»

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁷ فرشته با صدای بلند می‌گفت: «از خدا بترسید و او را جلال دهید، زیرا وقت آن رسیده است که مردم را داوری کند. او را بپرستید که آسمان و زمین و دریا و چشمه‌ها را آفریده است.»

مژده برای عصر جدید

⁷ او با صدایی بلند فریاد می‌زد: «از خدا بترسید و او را حمد گویید، زیرا كه ساعت داوری او آمده است. او را كه آسمان و زمین و دریا و چشمه‌‌ها را آفرید، پرستش نمایید.»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁷ او با صدایی بلند فریاد می‌زد: «از خدا بترسید و او را حمد گویید، زیرا که ساعت داوری او فرارسیده است. او را که آسمان و زمین و دریا و چشمه‌ها را آفرید، پرستش نمایید.»

مکاشفه 14:7 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مَتّی 25:13

پَ واسار بُبی، چون شما نه اَ اُ روز و نه اَ اُن ساعت خبر تُنی.

لوقا 17:18

جُلَ ایی غریبَه، هیچکَ پیدا نِبو تا بَربِگَردِه به خدا حمد و ثنا بُکنت؟»

اعمال رسولان 14:15

«ای مردون، به چه ایی کارُئو اَکِردِین؟ ما هم مثه شما، یه آدمیم. ما بهتُ ایی خبر خاش مُواردِن تا اَ ایی چیزُی الکی دَس بِسِی و وا طَرَه خدای زنده بَربِگَردین. همو خدایی که آسَمُن و زمین و دیریا و هرچه که توشُن، درست ایکه.

۱پطرس 4:7

پایُن همه چی نِزیکِن؛ پَ خوددار و وا خاطر دعائُوتُ هُشیار بَشین.

مکاشفه 11:13

توو همُ ساعت، زمین جُنبشتِ گِپی هُند و یه دَهُم شهر وِیرون بو. هفت هزار نُفر توو اُ زمین جُنبِشت کشته بودِن و بکیه دلتَرَک بودِن و خدای آسَمُنُ جلال شُدا.

مکاشفه 11:18

ملتُ گِرِنگی بودِن، ولی خشم تو هُند، وختش رسیدِن که به مُردَئُن حکم بَشِت، و اَجر داده بَشِت به نوکروت، یعنی پیغُمبَرُ و ایمُندارُنِ به مسیح و به اُشُویی که اَ نُمِت اَتِرسَن و حرمت اَکُنِن، هم کوچک و هم گَپ و وختش رسیدِن کسونی که به زمین نابود اَکُنِن، نابود بَشِن.»

مکاشفه 15:4

کِن که اَ تو نتِرسه، ای خداوند، و نُمِتُ جلال نَدِت؟ چون فَکَه تو قدّوسی. همۀ ملتُ اَتان و بِی توو پرستش اَکُنِن، به چه که کاروی عادلانه اَت نَمایُن بودِن.»

مکاشفه 16:9

مردم اَ حرارت شدید سُختِن و به نُم خدایی که کُدرَت ایی بلائُو دَسِشِن، نَعلت شُکِه. اُشُ توبه شُنَکِه و بِی اُ جلال شُنَدا.

مکاشفه 18:10

اُشُ اَ تِرس عذابی که اُ اَکَشِه دور اِووستَن، اَگَن: «ای وُی، ای وُی! تو ای شهر گَپ، ای بابِل، ای شهر پُر کُدرَت! به چه که توو یَک ساعت محاکمه اَت هُندِن!»

مکاشفه 18:17

به چه که توو یَک ساعت همه ایی مال و مِنال بر باد رفتِن.» همۀ ناخدائُوی غُراب، اُشویی که وا غُراب سفر اَکُنِن و جاشوئُو و هَرکَ که اَ راه دیریا کاسبی اَکُنت، دور ووستادَن.

مکاشفه 18:19

و همیطو که گیریک و زاری شاکِه، خاک رو سَرِخو شارخت و شاگو: «ای وُی، ای وُی! بِی شهر گَپ شهری که همۀ غُراب دارُنِ دیریا، اَ ثروت اُ پولدار بودِن، وا خاطر ایکه توو یَک ساعت بر باد رفتِن!

مکاشفه 19:5

صدایی اَ اُ تخت بلند بو که شَگُو: «خدای مائو حمد و ثنا بُکنی، ای شما همۀ نوکروی اُ، ای شمایی که ازش اَتِرسین، اَ کوچِک گِفتَه تا گَپ!»

مکاشفه 4:11

«خداوندمُ و خدامُ، تو لایِکی که جلال و حرمت و کُدرَت بِی تو تکدیم بَشِت، به چه که همِی چیُ تو خَلک اِتکه و همِی چی به اراده تو بوجود هُند و خَلک بو.»

مکاشفه 4:9

هروَه که اُ موجودوی زنده، به اُ که رو تخت نِشتِن، همو که تا ابدالآباد زِندَن، جلال و حرمت و شُکر تکدیم اَکُنِن،

مکاشفه 8:10

فرشتۀ سوم شیپور خو وا صدا در ایوا، و یه اِستالۀ گَپ مثه یه مشعل غَلمَش اَ آسَمُن رو یه سوم اَ روخونه ئُو و چشمه ئُوی هُوو کَفت.