مکاشفه 14:15 - کتاب مقدس به زبان بندری

¹⁵ یه فرشته دگه ای اَ معبد در هُند و وا صدای بلند به اُ که رو ابر نِشتَه ایگو: «داس خو بِسَه و دِرُو بُکن، به چه که ساعت دِرُو رسیدِن و محصولِ زمین کاملاً آمادَن.»

هزارۀ نو

¹⁵ آنگاه فرشته‌ای دیگر از معبد بیرون آمد و به بانگ بلند به آن که بر ابر نشسته بود گفت: «داس خود برگیر و درو کن، زیرا که زمانِ درو فرا رسیده و محصولِ زمین آمادۀ برداشت است.»

Persian Old Version

¹⁵ و فرشتهای دیگر از قدس بیرون آمده، به آواز بلند آن ابرنشین را ندا میکند که داس خود را پیش بیاور و درو کن، زیرا هنگام حصاد رسیده و حاصل زمین خشک شده است.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁵ فرشتهٔ دیگری از معبد آمد و به کسی که بر ابر نشسته بود، با صدای بلند گفت: «داس را به کار بینداز و درو کن، چون وقت درو است و محصول زمین رسیده است.»

مژده برای عصر جدید

¹⁵ و فرشتهٔ دیگری از معبد بیرون آمد و با صدایی بلند خطاب به آن‌کس كه روی ابر نشسته بود گفت: «داس خود را بردار و درو كن؛ زیرا موسم درو رسیده و محصول زمین کاملاً آماده است.»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁵ و فرشتۀ دیگری از معبد بیرون آمد و با صدایی بلند خطاب به آن‌کس که روی ابر نشسته بود گفت: «داس خود را بردار و درو کن؛ زیرا موسم درو رسیده و محصول زمین کاملاً آمادهٔ برداشت است.»

مکاشفه 14:15 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مَتّی 13:30

بُوالی دوتاشُ تا فصل جمع کِردِنِ محصولُ با هم رشد بُکنِن. غایه جمع کِردِنِ محصول که بو به کسوئی که دِرُو اَکُنِن اَگَم که اَوِّل علفوی هرزُ بِکَنِنُ دسته دسته بُکنِن تا شُبسوزُنِن، ولی گندمُ ئو توو انبار مه جمع بُکنِن.“»

مَتّی 13:39

و دشمنی که علفوی هرزُ اَکارِه، ابلیسِن. فصل دِرُو، آخِر ایی دنیان؛ و کسوئی که دِرُو اَکُنِن، فرشته‌ئُونَن.

مَتّی 23:32

حالا که ایطوکان، پَ کاری که جدُتُ شروع شُکِه، شما تَمُن بُکنین.

مَرقُس 4:29

ولی وختی دُنه رِسی، برزگر درجا داسُ اَسِت، چون فصل دِرُو هُندِن.»

۱تسالونیکان 2:16

و ناوالن که وا غیریهودیُ گَپ بِزِنیم تا نجات پیدا بُکنِن - اُشُ وا ایی کارشُ مثه همیشه کِیله گناهُن خو گَل اَ خُلک پُر اَکُنِن. ولی بالأخره خشم خدا سَرشُ هُندِن!

مکاشفه 11:19

اُغایه معبد خدا توو آسَمُن واز بو؛ و صندوکِ عهد اُ میون معبدِش نَمایُن بو. بَرخ آسَمُن، صدای غُرّشت، اِستون و زمین جُنبِشتَه، و تگرگِ شدیدی ایزَه.

مکاشفه 13:12

اُ تَمُنِ اقتدارِ اُ جناور وحشی اَوِّلُ به جای اُ به کار شَگِه و به زمین و به اُشُویی که توش زندگی شاکِه مجبور شَکِه تا جناور وحشی اَوِّلُ که زخم کُشنده اش خُب بودَه، بِپرستِن.

مکاشفه 14:14

اُغایه مِه نگاه اُمکه، و بیگین، یه ابر سفیدیَ، و رو اُ ابر یکی نِشتَه که مثه پُس انسان هَستَه، که تاجی اَ طِلا رو سَرِخو ایشَستَه و یه داسِ تیزی توو دَسِش.

مکاشفه 14:16

پَ اُ که رو ابر نِشتَه، داسِ خو رو زمین تُووْ ایدا و زمین دِرُو بو.

مکاشفه 14:17

بعد یه فرشتۀ دگه ای اَ معبدی که توو آسَمُنِن در هُند و اُ هم داس تیزی ایشَستَه.

مکاشفه 14:18

و فرشتهٔ دگه ای که رو آتِش اقتدار ایشَستَه اَ جای کُربُنی در هُند، و وا صدای بلند به اُ که اُ داس تیز ایشَستَه، جار ایزَه و ایگو: «داسِ تیزِت بِسَه و خوشه‌ئُو رو اَ دِرَهت انگورِ زمین واچین، چونکه انگوروش رسیدَن.»

مکاشفه 15:6

اُ هفت تا فرشته ای که هفت تا بلا شُهَستَه اَ اُ معبد در هُندِن. فرشته‌ئُون جِمه‌ایی اَ پارچه کَتون که پاک و براقَ گَرِشُئَه و یه شالی اَ طِلا دور سینه شو شُهَستَه.

مکاشفه 16:17

فرشتۀ هفتم تاس خو توو هوا ایرِخت و اَ اُ تختی که توو معبدَ صدای بلندی هُند که شَگُو: «تَمُن بو!»

مکاشفه 6:10

اُشُ وا صدای بلند غار شازَه که: «ای خداوندی که بِی همِی چی حاکمی، ای تویی که قدّوسی و حکی، تا کِی محاکمه ناکُنی و تکاص خون مائو اَ اُشُ که رو زمین زندگی اَکُنِن، ناگیری؟»