مکاشفه 14:14 - کتاب مقدس به زبان بندری

¹⁴ اُغایه مِه نگاه اُمکه، و بیگین، یه ابر سفیدیَ، و رو اُ ابر یکی نِشتَه که مثه پُس انسان هَستَه، که تاجی اَ طِلا رو سَرِخو ایشَستَه و یه داسِ تیزی توو دَسِش.

هزارۀ نو

¹⁴ آنگاه همین که نظر کردم، ابری سفید پیش رویم بود و بر آن ابر یکی نشسته بود که به پسر انسان می‌مانست و تاجی از طلا بر سر داشت و داسی تیز در دست.

Persian Old Version

¹⁴ و دیدم که اینک ابری سفید پدید آمد و برابر، کسی مثل پسر انسان نشسته که تاجی از طلادارد و در دستش داسی تیز است.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁴ سپس همین‌طور که نگاه می‌کردم، ابری سفید دیدم که یک نفر شبیه پسر انسان بر آن نشسته بود. بر سر او، تاجی زرّین و در دستش داس تیزی به چشم می‌خورد.

مژده برای عصر جدید

¹⁴ آنگاه همچنان كه من می‌نگریستم، ابر سفیدی ظاهر شد و بر آن ابر كسی مانند پسر انسان نشسته بود که تاجی زرّین بر سر و داسی تیز در دست داشت.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁴ آنگاه همچنان که می‌نگریستم، ابر سفیدی ظاهر شد و بر آن ابر کسی مانند پسر انسان نشسته بود که تاجی طلایی بر سر و داسی تیز در دست داشت.

مکاشفه 14:14 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مَتّی 13:30

بُوالی دوتاشُ تا فصل جمع کِردِنِ محصولُ با هم رشد بُکنِن. غایه جمع کِردِنِ محصول که بو به کسوئی که دِرُو اَکُنِن اَگَم که اَوِّل علفوی هرزُ بِکَنِنُ دسته دسته بُکنِن تا شُبسوزُنِن، ولی گندمُ ئو توو انبار مه جمع بُکنِن.“»

مَتّی 17:5

هِنوزا پطرس گَپ شَزَه که یَکهو یه ابری که شَدِرخشی رو اُشُ سایه ایکردُند و صدایی اَ ابر در هُند که: «ایین پُس عزیزُم که ازِش خیلی راضیُم؛ به اُ گوش هادِی!»

مَرقُس 4:29

ولی وختی دُنه رِسی، برزگر درجا داسُ اَسِت، چون فصل دِرُو هُندِن.»

لوقا 21:27

اُغایه اُشُ به پُس انسان اَگینِن که وا کُدرَت و جلالی گَپ اَ داخل یه ابر اَتات.

عبرانیان 2:9

ولی ما بِی اُ که بِی یه مدتی پایین تِه اَ فرشته‌ئُون بو اَگینیم، یعنی عیسائو، که وا خاطریکه زجرِ مرگُ ایکِشی، تاج جلال و حرمت رو سَری ناهادَه بودِن، تا توسط فیض خدا، بِی همه طعم مرگُ مِزَه بُکنت.

مکاشفه 1:13

و میون اُ چراغدُنُ به یکی اُمدی که شبیه ’پُس انسان‘ هَستَه. اُ عبای بلندی گَرِشَه و شالی اَ طِلا دور سینَشَ.

مکاشفه 1:7

بیگینی، اُ، وا ابرُ اَتات، هر چِهمی به اُ اَگینه، حتی چِهم اُشُویی که نیزه ای شُزَه؛ و همۀ طِیفه ئُوی زمین وا خاطر اُ عزاداری اَکُنِن. بله، ایطو اِبو. آمین.

مکاشفه 10:1

اُغایه یه فرشتۀ زور دار دگه ای اُمدی که اَ آسَمُن زیر شَهُند، اُ فرشته توو یه ابر پیچیده بودَه و رو سِری رنگین کمونَه. رویی مثه اَفتُو هَستَه و پائُوش مثه ستونوی آتِشَه،

مکاشفه 11:17

و شاگو: «ای خداوندْ خدای کادِر مطلق، بِی تو شُکر اَکُنیم، ای تویی که هَستِی و بودِی. چونکه تو کُدرَت گَپِ خو وا دَس اِدگِفتِن و شروع به حکمرانی اِدکِردِن.

مکاشفه 19:12

چِهمُش مثه آتِشِ غَلمَشِن، و تاجوی زیادی رو سَرِشن. و نُمی روش نوشته بودِن که جُلَ خوش، هیچکَ نادونه.

مکاشفه 20:11

اُغایه مِه یه تخت سفید گِپی و به اُ که روش نِشتَه اُمدی. آسَمُن و زمین اَ محضر اُ در رفتِن و جائی به اُشُ پیدا نِبو.

مکاشفه 6:2

و مِه نگاه اُمکه، و بیگین، یه اسب سفیدیَ! و سَوارِش یه کَمُن ایشَستَه؛ و یه تاجی به اُ داده بو، اُ که چیرَه هَستَه، در هُند، تا چیرَه بَشِت.