مکاشفه 14:1 - کتاب مقدس به زبان بندری

¹ اُغایه نگاه اُمکه، و بیگین، اُ برّه رو کوه صَهیون ووستادَه و وا اُ، صد و چِل و چار هزار نُفر هَستَرِن که نُمِ اُ و نُمِ بَپِی رو پِنِهکُشُ نوشته بودَه.

هزارۀ نو

¹ آنگاه همین که نظر کردم، آن بره را دیدم بر کوه صَهیون ایستاده با یکصد و چهل و چهار هزار تن که نام او را و نام پدر او را بر پیشانی نوشته داشتند.

Persian Old Version

¹ و دیدم که اینک بره، بر کوه صهیون ایستاده است و با وی صد و چهل وچهار هزار نفر که اسم او و اسم پدر او را بر پیشانی خود مرقوم میدارند.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹ آنگاه برّه را دیدم که در اورشلیم بر کوه صهیون ایستاده است. همراه او صد و چهل و چهار هزار نفر بودند که بر پیشانی‌شان نام او و نام پدر او نوشته شده بود.

مژده برای عصر جدید

¹ آنگاه نگاه كردم و برّه را بر فراز كوه صهیون ایستاده دیدم. همراه او یكصد و چهل و چهار هزار نفر بودند كه نام او و نام پدرش بر پیشانی آنها نوشته بود.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹ آنگاه نگاه کردم و برّه را بر فراز کوه صهیون ایستاده دیدم. همراه او یکصد و چهل‌وچهار هزار نفر بودند که نام او و نام پدرش بر پیشانی آن‌ها نوشته شده بود.

مکاشفه 14:1 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

لوقا 12:8

«به شما اَگَم، هَرکَ پهلو مردم وا زَبُن بیارِه که به مه ایمُن ایشَه، پُس انسان هم، پهلو فرشته‌ئُونِ خدا اَگِت که اُ شخص مالِ مِن.

رومیان 9:33

همطو که توو کتاب اِشعیا نوشته بودِن: «بیگین توو کوه صَهیون یه سنگی اَنوسُم که باعث زمین خاردِن بُبو، و یه شَغی اَنوسُم که باعث کَفتِن بُبو؛ و هَرکَ به اُ ایمُن بیارِه، شرمُنده نابو.»

مکاشفه 14:14

اُغایه مِه نگاه اُمکه، و بیگین، یه ابر سفیدیَ، و رو اُ ابر یکی نِشتَه که مثه پُس انسان هَستَه، که تاجی اَ طِلا رو سَرِخو ایشَستَه و یه داسِ تیزی توو دَسِش.

مکاشفه 14:3

و اُشُ رو وا رو اُ تخت و رو وا رو اُ چار تا موجود زنده و رو وا رو ریش سفیدُ سرود جدیدی شاخونده. هیچکَ اینِتونِست اُ سرودُ یاد بِگِنت، جُلَ اُ صد و چِل و چار هزار نُفری که اَ میون مَردُموی زمین آزادیشُ خریدَه بودَه.

مکاشفه 15:5

بعد اَ ایی، اُمدی که معبد، یعنی چادر گواهی توو آسَمُن، واز بو.

مکاشفه 22:4

اُشُ روی اُ رو اَگینِن، و نُم اُ، رو پِنِهک اُشُ اِبو.

مکاشفه 3:12

هَرکَ چیرَه بَشِت، به اُ ستونی توو معبدِ خدا خو اَکُنُم. اُ ابداً اَ اُجا در نِتا. و مِه نُمِ خدا خو، و نُمِ شهر خدا خو، رو اُ اَنویسُم، یعنی اورشلیم جدید که اَ آسَمُن اَ طَرَه خدای مِه زیر اَتات، و همیطوَم نُم جدید خو روش اَنویسُم.

مکاشفه 4:1

بعد اَ ایی نگاه اُمکه و بیگین، یه درِ واز توو آسَمُنَ، و اُ صدای اَوِّلی، همو که مثه بُنگ شیپورَ و مِشنُتَ که وا مِه گَپ شَزَه، ایگو: «بُدو ایجا بالا، و مِه اُنچه که بعد اَ ایی بایه اِتفاک بِکِت بهت نِشُن اَدَم.»

مکاشفه 6:8

و مِه نگاه اُمکه، و بیگین، یه اسب رنگ و رو پِریدَئه! و سوارِش نُمی مرگَ و دنیای مُردَئُن دُمبالی شَهُند. به اُشُ کُدرَت بِی یک چارُم زمین داده بو تا وا شمشیر و وا کَحطی و وا مَرَض و وا جناوروی وحشی رو زمینْ، بُکُشِن.