مکاشفه 13:6 - کتاب مقدس به زبان بندری

⁶ اُ لُوِ خو واز ایکه به کُفر گُفتِن به خدا و کُفر گُفتِن به نُمِ اُ و به اُ جایی که تووش زندگی اَکُنت، یعنی به اُشُ که توو آسَمُن زندگی اَکُنِن.

هزارۀ نو

⁶ پس دهان خود را به کفرگویی بر خدا گشود و به نام او و به مسکن او، یعنی آنان که در آسمان می‌زیند، اهانت کرد.

Persian Old Version

⁶ پس دهان خود را به کفرهای برخدا گشود تا بر اسم او و خیمه او و سکنه آسمان کفر گوید.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁶ در تمام این مدت، به اسم خدا و معبد و تمام کسانی که در آسمانند کفر می‌گفت.

مژده برای عصر جدید

⁶ او زبان خود را به كفرگویی علیه خدا گشود. به او و مأوای آسمانی او با تمام ساكنان آن ناسزا می‌گفت.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁶ او زبان خود را به کُفرگویی علیه خدا گشود و به نام او و مأوای آسمانی او با تمام ساکنان آن ناسزا می‌گفت.

مکاشفه 13:6 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مَتّی 12:34

ای تخمُ تَرَکه افعیُ شما که ایطو شَریرین چطو اِتونین گَپِ خُب بِزِنین؟ چون زَبُن اُ چیزیُ اَگِت که دل اَ اُ سرریزِن.

مَتّی 15:19

چونکه اَ دل فکروی بد، کَتل، زنا، بی‌عفتی، دُزی، گواهی دورو و تهمت در اَتا.

یوحنا 1:14

کلمه، جسم بو و میون ما ساکن بو. ما جلال اُ رو مُدیدِن، جلالی شایستۀ اُ تک پُس که اَ طَرَه بَپ آسَمُنی هُند، پُر اَ فیض و حکیکت.

رومیان 3:13

«خُلکِشُ مثه یه کَبرِ وازِن، زَبُن خو بِی گول زدن استفاده اَکُنِن.» «زهر افعی زیر لوسِشُن»

کولسیان 1:19

بِی چه که تَمُنی پُری خدا خشنودَ که در اُ ساکن بَشِت،

کولسیان 2:9

به چه که تَمُن پُری ذات الهی به صورت جسمانی در مسیح ساکنِن،

عبرانیان 9:2

به چه که چادِری برپا بودَه، که توو کِسمَت اَوِّلی، چراغدُن، میز، و نُن تقدیس بودَه هَستَه؛ ایی جائو ’جای مقدّس‘ شاگُفته.

عبرانیان 9:24

چونکه مسیح به مقدّس ترین جا که وا دَس آدمی درست بودِن که نمونه ای اَ اُ چیزوی حکیکین نَرفتِن، بلکه به خود آسَمُن رفتِن تا الان اَ طَرَه ما توو محضر خدا نَمایُن بُبوت.

مکاشفه 11:12

اُغایه اُشُ صدای بلندی اَ آسَمُن شُشنُت که بهشُ شَگُو: «بیِی ایجا بالا!» و اُشُ توو یه ابری به آسَمُن بالا رفتِن. و دشمنُنِشُ سِیل نگاشُ بودَن.

مکاشفه 12:12

پَ ای آسَمُنُ و ای شمایی که توو اُشُ زندگی اَکُنین شادی بُکنی! ولی وُی به شما ای زمین، و ای دیریا، به چه که ابلیس وا خشم گِپی پهلو شما زیر هُندِن، به چه که اَدونه که وختش کَمِن.»

مکاشفه 15:5

بعد اَ ایی، اُمدی که معبد، یعنی چادر گواهی توو آسَمُن، واز بو.

مکاشفه 18:20

ای آسَمُن بِی اُ شادی بُکن! ای شما مقدّسُن، حواریُ و پیغُمبَرُ شادی بُکنی! چونکه خدا تکاص شمائو اَ اُ ایگِفتِن.»

مکاشفه 21:3

اَ اُ تخت، صدای بلندی مِشنُت که شَگُو: «بیگین، چادِر خدا میون آدمُن، خدا وا اُشُ جاگیر اِبوت؛ و اُشُ کوم اُ اَبِن، و خدا خویی وا اُشُ اِبوت و خدای اُشُ اِبوت.

مکاشفه 4:1

بعد اَ ایی نگاه اُمکه و بیگین، یه درِ واز توو آسَمُنَ، و اُ صدای اَوِّلی، همو که مثه بُنگ شیپورَ و مِشنُتَ که وا مِه گَپ شَزَه، ایگو: «بُدو ایجا بالا، و مِه اُنچه که بعد اَ ایی بایه اِتفاک بِکِت بهت نِشُن اَدَم.»

مکاشفه 4:4

دور اُ تخت، بیست و چار تا تخت دگه هَستَه و رو اُ تختُ بیست و چار تا ریش سفید نِشتَرِن. اُشُ جِمه سفید گَرِشُئَه و تاجی اَ طِلا رو سَرشُ.

مکاشفه 5:13

و اُمشنُت که هر جُنداری توو آسَمُن و رو زمین و زیر زمین و توو دیریا، و هرچه که توو اُشُن، شاگو: «حمد و ثنا، حرمت، جلال و کُدرَت، تا ابدالآباد به اُ که رو تخت اَنینگِت و به برّه بُبوت.»

مکاشفه 7:15

به هِمی خاطرِن که: «ایشُ رو وا روی تخت خدائَن و شُو و رو به اُ توو معبدش خذمت اَکُنِن؛ و اُ که رو اُ تخت اَنینگِت، وا حضور خو به اُشُ سر پناه اَدِت.

مکاشفه 7:9

بعد اَ ایی، نگاه اُمکه، و بیگین، جمعیت گِپیَ که هیچکَ ایناتونِست اُشُ ئو بشماره، اَ هر ملتی، اَ همهٔ طِیفه ئُو، کومُ و زَبُنُ، جلو اُ تخت و جلو اُ برّه ووستادَرِن، ردائُوی سفید گَرِشُئَه و پیشوی مُغ توو دَسِشوئَه.