مکاشفه 11:13 - کتاب مقدس به زبان بندری

¹³ توو همُ ساعت، زمین جُنبشتِ گِپی هُند و یه دَهُم شهر وِیرون بو. هفت هزار نُفر توو اُ زمین جُنبِشت کشته بودِن و بکیه دلتَرَک بودِن و خدای آسَمُنُ جلال شُدا.

هزارۀ نو

¹³ درست در همان ساعت، زمین‌لرزه‌ای بزرگ درگرفت و یک‌دهم شهر فرو ریخت و هفت هزار تن در آن زمین‌لرزه کشته شدند و بازماندگان را وحشت فرا گرفت و خدای آسمانها را جلال دادند.

Persian Old Version

¹³ و در همان ساعت، زلزلهای عظیم حادث گشت که دهیک از شهر منهدم گردید و هفت هزارنفر از زلزله هلاک شدند و باقی ماندگان ترسان گشته، خدای آسمان را تمجید کردند.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹³ در همان لحظه، زلزلهٔ شدیدی رخ خواهد داد که یک دهم شهر را با خاک یکسان خواهد کرد و هفت هزار نفر کشته خواهند شد. آنگاه کسانی که زنده مانده‌اند، از ترس، خدای آسمان را پرستش خواهند کرد.

مژده برای عصر جدید

¹³ در همان لحظه زمین لرزهٔ شدیدی رخ داد و یک دهم شهر فرو ریخت و هفت هزار نفر در آن زمین لرزه كشته شدند و آنها كه زنده ماندند، وحشت كردند و خدای آسمان را تمجید نمودند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹³ در همان لحظه زمین‌لرزۀ شدیدی رخ داد و یک‌دهم شهر فروریخت و هفت هزار نفر در آن زمین‌لرزه کُشته شدند و آن‌هایی که زنده ماندند، وحشت کردند و خدای آسمان را تمجید نمودند.

مکاشفه 11:13 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

یوحنا 9:24

پَ یه بار دگه به اُ مَرد که کبلاً کورَ، صدا شُکِه، به اُ شُگُفت: «به خدا جلال هادَه! ما اَدونیم که عیسی یه مَرد گناهکارین.»

اعمال رسولان 1:15

توو اُ روزُن، پطرس میون کاکائُن که همشُ وا هم تقریباً صد و بیست نُفر هَستَرِن، ووستا و ایگو:

مکاشفه 11:11

ولی بعد اَ سه روز و نصفی، نَفَس زندگی اَ طَرَه خدا رَه توو وجودِشُ، و اُشُ سر پا بودِن. یه تِرس گِپی توو جُن کسونی کَفت، که به اُشُ شُدی.

مکاشفه 11:19

اُغایه معبد خدا توو آسَمُن واز بو؛ و صندوکِ عهد اُ میون معبدِش نَمایُن بو. بَرخ آسَمُن، صدای غُرّشت، اِستون و زمین جُنبِشتَه، و تگرگِ شدیدی ایزَه.

مکاشفه 14:7

اُ وا صدای بلند ایگو: «اَ خدا بِتِرسی و بِی اُ جلال هادِی، به چه که ساعت حکم کِردِن اُ رسیدن و بِی اُ بِپرستی، اُ که آسَمُن و زمین و دیریا و چشمه‌ئُوی هُوو درست ایکه.»

مکاشفه 15:4

کِن که اَ تو نتِرسه، ای خداوند، و نُمِتُ جلال نَدِت؟ چون فَکَه تو قدّوسی. همۀ ملتُ اَتان و بِی توو پرستش اَکُنِن، به چه که کاروی عادلانه اَت نَمایُن بودِن.»

مکاشفه 19:7

بیِی شادی بُکنیم و کیکَنگ بِزِنیم، و بِی اُ جلال هادِیم، چون زَمُن هِیش اُ برّه رسیدِن، و عاروس اُ به خوش آماده ایکِردِن؛

مکاشفه 3:4

«با ایی حال هِنو کسونیُ توو ساردِس اِتهَه، یه کومی که جِمه ئُو خو ساحار شُنکردِن، و اُشُ توو جِمه سفید وا مِه راه اَرِن، به چه که لایِکَن.

مکاشفه 6:12

وختی که برّه، مُهر شیشم واز ایکه، مِه نگاه اُمکه، و بیگین، یه زمین جُنبِشت گِپی بو و اَفتُو مثه پِلاس، سیاه بو و کُرص ماه رنگ خون بو.

مکاشفه 8:5

اُغایه اُ فرشته گِشتَه سوزُ ایسِی و اَ آتِش جای کُربُنی پُرِش ایکه و رو زمین ایکَردی. اُ موکَع اِستون، صدای غُرّشت، بَرخ آسَمُن، و زمین جُنبِشت بو.