مکاشفه 10:5 - کتاب مقدس به زبان بندری

⁵ اُ فرشته ای که اُمدی رو دیریا و خشکی ووستادَه، دَس راست خو وا طَرَه آسَمُن بلند ایکه

هزارۀ نو

⁵ آنگاه آن فرشته که دیدم بر دریا و خشکی ایستاده بود، دست راست به آسمان بلند کرد

Persian Old Version

⁵ و آن فرشتهای را که بر دریا و زمین ایستاده دیدم، دست راست خود را به سوی آسمان بلندکرده،

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁵ آنگاه فرشته‌ای که بر دریا و خشکی ایستاده بود، دست راست خود را به سوی آسمان بلند کرد،

مژده برای عصر جدید

⁵ آنگاه دیدم فرشته‌ای كه به روی دریا و خشكی ایستاده بود، دست راست خود را به سوی آسمان بلند كرد

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁵ آنگاه آن فرشته‌ای که دیده‌ بودم به روی دریا و خشکی ایستاده است، دست راست خود را به‌سوی آسمان بلند کرد

مکاشفه 10:5 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

اعمال رسولان 14:15

«ای مردون، به چه ایی کارُئو اَکِردِین؟ ما هم مثه شما، یه آدمیم. ما بهتُ ایی خبر خاش مُواردِن تا اَ ایی چیزُی الکی دَس بِسِی و وا طَرَه خدای زنده بَربِگَردین. همو خدایی که آسَمُن و زمین و دیریا و هرچه که توشُن، درست ایکه.

اعمال رسولان 17:23

چون موکعی که توو شهر مَگشت و اُ چیزُییُ که شما نَپَرستیدِیُ نگاه مَکِه، یه جای کُربُنی اَم اُمدی که روش شُنوشته: ”بِی خدای ناشناخته“. الان، مه اُ ناشناخته ای که اَپَرستین، وازتُ اعلام اَکُنُم.

رومیان 1:20

چون اَ موکَع خلکت دنیا صفتوی خدا که نابو بیگینی، یعنی کُدرَتِ ابدی و الوهیت اُ، خیلی واضح توو چیزُیی که درست بودِن، اِبو بِگینی، پَ اُشُ هیچ بُونه ای شُنی.

عبرانیان 6:13

به چه که غایه ایی که خدا به اِبرائیم پیغُمبَر وعده ایدا، اَ اُجا که گَپتِه اَ خدا خویی نَهَستَه که به اُ کَسَم بُخارِه، پَ به خوش کَسَم ایخوا

مکاشفه 1:18

و مِئُم اُ که زِندَن. مِه مُردُم، و بیگین تا ابد زندَه اُم و کِلیلوی مرگ و دنیای مُردَئُن تو دَس مِن.

مکاشفه 10:2

یه طومارِ کوچِک واز بوده ای توو دَسِشَه. اُ فرشته پای راست خو رو دیریا و پای چَپی رو خشکی ایناها،

مکاشفه 14:7

اُ وا صدای بلند ایگو: «اَ خدا بِتِرسی و بِی اُ جلال هادِی، به چه که ساعت حکم کِردِن اُ رسیدن و بِی اُ بِپرستی، اُ که آسَمُن و زمین و دیریا و چشمه‌ئُوی هُوو درست ایکه.»

مکاشفه 16:17

فرشتۀ هفتم تاس خو توو هوا ایرِخت و اَ اُ تختی که توو معبدَ صدای بلندی هُند که شَگُو: «تَمُن بو!»

مکاشفه 4:11

«خداوندمُ و خدامُ، تو لایِکی که جلال و حرمت و کُدرَت بِی تو تکدیم بَشِت، به چه که همِی چیُ تو خَلک اِتکه و همِی چی به اراده تو بوجود هُند و خَلک بو.»

مکاشفه 4:9

هروَه که اُ موجودوی زنده، به اُ که رو تخت نِشتِن، همو که تا ابدالآباد زِندَن، جلال و حرمت و شُکر تکدیم اَکُنِن،