Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




یوحنا 6:27 - کتاب مقدس به زبان بندری

27 بِی خوراکی که اَ بین اَرِه، کار مَکُنین بلکه بِی خوراکی کار بُکنین که تا زندگی ابدی اَمونِت، یعنی همو خوراکی که پُس انسان بهتُ اَدِت. چونکه رو اُن که خدای بَپ مُهر تأیید ایزدِن.»

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

هزارۀ نو

27 کار کنید، امّا نه برای خوراک فانی، بلکه برای خوراکی که تا حیات جاویدان باقی است، خوراکی که پسر انسان به شما خواهد داد. زیرا بر اوست که خدای پدر مُهر تأیید زده است.»

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

Persian Old Version

27 کار بکنید نه برای خوراک فانی بلکه برای خوراکی که تا حیات جاودانی باقی است که پسر انسان آن را به شما عطا خواهد کرد، زیراخدای پدر بر او مهر زده است.»

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

27 اینقدر در فکر چیزهای زودگذر این دنیا نباشید، بلکه نیروی خود را در راه کسب زندگی جاوید صرف کنید. این زندگی جاوید را پسر انسان به شما می‌بخشد، زیرا خدای پدر مُهر تأییدش را بر او زده است.»

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

مژده برای عصر جدید

27 برای خوراک فانی تلاش نكنید بلكه برای خوراكی كه تا حیات جاودان باقی می‌ماند یعنی خوراكی كه پسر انسان به شما خواهد داد، زیرا كه پدر او را تأیید كرده است.»

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

27 برای خوراکی که از بین می‌رود تلاش نکنید، بلکه برای خوراکی تلاش کنید که تا حیات جاودان باقی می‌ماند، یعنی خوراکی که پسر انسان به شما خواهد داد، زیرا که خدای پدر بر او مُهر تأیید زده است.»

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




یوحنا 6:27
69 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

هِنوزا پطرس گَپ شَزَه که یَکهو یه ابری که شَدِرخشی رو اُشُ سایه ایکردُند و صدایی اَ ابر در هُند که: «ایین پُس عزیزُم که ازِش خیلی راضیُم؛ به اُ گوش هادِی!»


پَ ایشُ به مجازات ابدی اَرَن، ولی صالحُ به زندگی ابدی.»


بعد صدایی اَ آسَمُن هُند که ایگُفت: «ایین پُسِ عزیزِ مه که اَ اُ خیلی راضیُم.»


«رو زمین به خوتُ گنج جمع مَکُنی، جائی که بید و مَنگ اَزَنت و دُزُ اَتان و اَدُزِن.


عیسی جواب ایدا: «روباهُن لُنَه و پرندئُن آسَمُن کولودَنگ شُهَستِن، ولی پُس انسان جائی بِی سر ناهادِن اینین.»


و صدایی اَ آسَمُن هُند که: «تو پُس عزیز مه ای، مه اَ تو خیلی راضیُم.»


اُغایه یه ابر رو اُشُ سایه ایکردُندُ و صدایی اَ ابر در هُند که، ایگو: «ایین پُس عزیزُم، به اُ گوش هادِین.»


و روح قدّوس خدا به جسم یه کموتر، روی عیسی نِشت و اَ آسَمُن صدایی هُند که: «تو پُسِ عزیز مه ایی و مه اَ تو خیلی راضیُم.»


اُغایه صدایی اَ ابر هُند که شَگُفت: «ایی پُسِ مِن، گُزین بودۀ مِن، به اُ گوش هادِی.»


مه بهشُ زندگی ابدی اَدَم، و ابداً هلاک نابِن. هیچکَ به اُشُ اَ دَس مه ناچِرکُونه.


مَدونِست که تو همیشه گَپ مه ئو اَشنُوی. ولی اییُ وا خاطر مردمی که ایجا ووستادِن، اُمگو تا ایمُن بیارِن که تو به مه اِتفرستادِن.»


عیسی به اُ ایگو: «مه هَستُم راه و حکیکت و زندگی؛ هیچکَ پهلو بَپ آسَمُنی نِتا، جز اَ طریق مه.


اگه میون اُشُ کارویی اُمنَکِردَه که جُلَ مه هیچکَ اینَکِردَه، گناهی شُنَهَستَه؛ ولی حالا با ایکه اُشُ ایی کارُئو شُدیدِن، هم اَ مه و هم اَ بَپُم نفرت شُهَه.


چونکه تو اختیار همۀ آدمُ به اُ اِتدادِن تا به همۀ کسویی که تو به اُ اِتبخشیدِن، زندگی ابدی هادِه.


تا هَرکَ به اُ ایمُن بیارِه، زندگی ابدی ایبَشِت.


کسی که به گواهی اُ کبول اَکُنت، مُهر تأیید اَزَنت که خدا، حکیکتِن.


چونکه اُچه بَپ آسَمُنی مه شَوا این که هَرکَ نگاش به پُس بَشِت و به اُ ایمُن بیارِه، زندگی ابدی ایبَشِت، و مه به اُ توو اُ روز آخِر زنده اَکُنُم.»


حکیکتاً، بهتُ اَگَم، هَرکَ ایمُن بیارِه، زندگی ابدی ایشَه.


اُ نُنی که زندگی اَدِت مه هَستُم هَمویی که اَ آسَمُن زیر هُند. هَرکَ اَ ایی نُن بُخارِت، تا ابد زنده اَمونِت. نُنی که مه اَدَم تا مردم دنیا زندگی شُبَشِت، بدنِ مِن.»


پَ عیسی به اُشُ ایگو: «حکیکتاً، بهتُ اَگَم که، تا بدن پُس انسانُ نَخارین و خون اُ رو ننوشین، در خوتُ زندگی تُنی.


هَرکَ بدن مه ئو بُخارِت و خون مه ئو بُنوشه، زندگی ابدی ایشَه، و مه توو اُ روز آخِر به اُ زنده اَکُنُم.


ایین نُنی که اَ آسَمُن زیر هُند؛ نه مثه اُ نُنی که جدُتُ شُخا، و با ایی حال مُردَن؛ بلکه هَرکَ اَ ایی نُن بُخارِت، تا ابد زنده اَمونِت.»


پَ اگه به پُس انسان بِگینین که بالا اَرَفتِن، همو جایی که اَوِّل اُجائَه، اُ موکَع چه اَکُنین؟


شَمعون پطرس به اُ جواب ایدا: «سرورُمُ، پهلو کِ بِرِیم؟ کلمه ئُوی زندگی ابدی پهلوی تُن.


هم مه خوم دربارۀ خوم گواهی اَدَم، و هم بَپ آسَمُنی که به مه ایفِرِستادِن، دربارۀ مه گواهی اَدِت.»


ایکه خدا چطوکا عیسای ناصریُ با روح قدّوس خو و با کُدرَت، مسح و تعیین ایکه. اُ همه جا شَگَشت و کاروی خُب شَکِه و به همۀ اُشُ که زیر ظلم ابلیس هَستَرِن، شفا شَدا، وا خاطریکه خدا با اُ هَستَه.


«ای مَردُن کوم یهود، ایی گَپُنُ بِشنُوی: همطو که خوتُ اَدونین، عیسای ناصری یه مَردیَ که خدا با کاروی عجیب و معجزه ئو و نِشُنه ئُویی که اَ طریق اُ، میون شما اَنجُم ایدا، گواهی ایدا که اُ حَکِن.


اِبرائیم نِشُنۀ سُنَّتُ ایگِه تا مُهری بَشِت به اُ صالح بودِنی که، کَبل اَ سُنَّت بودِن، اَ راه ایمُن ایشَستَه. هدف اییَ که خدا به اُ بَپ همۀ کسونی بُکنت که بدون سُنَّت بودِن، ایمُن اَتارِن، تا ایطوکا اُشُ هم صالح به حساب بیان.


به چه که مُزد گناه مرگِن، ولی هدیۀ خدا زندگی ابدین در خداوندمُ مسیح عیسی.


«خوراک بِی اُشکُمِن و اُشکُم بِی خوراک،» و خدا، دو تاشُ، هم به ایی، هم به اُ نابود اَکُنت. بدن بِی بی‌عفتی نَن، بلکه بِی خداوندِن و خداوند بِی بدنِن،


اگه به بکیه یه حَواری نَهُم، دَسِ کم بِی شما که یه حَواری هَستُم؛ به چه که شما اُ مُهر تأییدین که ثابت اَکُنت مه در خداوند یه حَواریُم.


پَ ما چِهمِمُ به چیزُیی نَن که دیده اَبِن بلکه به چیزُیین که دیده نابِن. به چه که چیزُیی که دیده اَبِن زود گذرن، ولی چیزُیی که دیده نابِن ابدین.


به چه که در مسیح عیسی نه سُنَّت بودِن مُهمِن نه سُنَّت نبودن، بلکه فَکَه اُ ایمُنی که اَ طریق محبت کار اَکُنت مُهمِن.


به چه که ایی خدان که بِی خوشنودی خویی در شما کار اَکُنت، هم توو اراده هم توو عمل.


به هِمی خاطرِن که مه زحمت اَکشُم و با تَمُن کُوّت اُ، که وا کُدرَت در مه کار اَکُنت، تقلا اَکُنُم.


ایشُ همه مربوط به چیزُیین که با مصرف کِردِن، اَ بین اَرِن، و طِبکِ حکمُ و تعلیموی آدمیَن.


فکرُتُ بُنوسی رو اُ چیزُیی که بالان، نه اُ چیزُیی که رو زمینِن.


و کارِتُ که اَ ایمُنِن و زحمتِتُ که اَ محبتِن و پایداریتُ که اَ امید به خداوندمُ عیسی مسیحِن، در محضر خدا، بَپ آسَمُنیمُ وا یاد اَتاریم.


ولی، شالده کایُمی که خدا ایناهادِن، پابرجان، و وا ایی نوشته مُهر بودِن که: «خداوند به کسونی که مال خوشَن اَشناسه» و «بُوال هَر‌کَ نُم خداوند وا زَبُن اَتارِه، اَ نادرستی دوری بُکن.»


واسار بُبی که هیچِتا اَ شما بی عفت نَبِشی یا مثه عیسو وَخف بودِنتُ اَ دَس نَدِی، همو عیسو که حک پُس اَوِّل بودِن خو به یه تاس آش ایفروخت.


پَ بیِی تقلا بُکنیم تا به اُ جای آسایش داخل بَشیم، تا هیچکَ وا اُطُو نااطاعتیی نَکِت.


به چه که خورشید با گرمای سوزُن خو در اَتا، و علفُ اَخُشکُنِه؛ گُلِش اَکِت و جُنیش نابود اِبو، همیطوَم آدم پولدار میون مشغله ئُوش، اَ بین اَرِه.


چونکه، «تَمُن جسم مثه علفِن و تَمُن جلالش مثه گل صحران؛ علف خشک اِبو و گُل هم اَریزِه،


به چه که اُغایه که اُ اَ طَرَه خدای بَپ حرمت و جلال ایگِه و صدایی اَ جلال عظیم بهش رِسی که، «ایین پُس عزیزُم، که ازش خیلی راضیُم.»


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ