Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




افسسیان 2:2 - کتاب مقدس به زبان بندری

2 و زَمُنی تو اُشُ زندگی تاکه، و دُمباله‌رُوِ راهوی ایی دنیا و دُمباله‌رُوِ رئیس کُدرَت هوا یعنی ابلیس ئَرین، همو روحی که همی حالا توو چوکُن نااطاعتی کار اَکُنت.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

هزارۀ نو

2 و زمانی در آنها گام می‌زدید، آنگاه که از روشهای این دنیا و از رئیس قدرت هوا پیروی می‌کردید، از همان روحی که هم‌اکنون در سرکشان عمل می‌کند.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

Persian Old Version

2 که در آنها قبل، رفتارمی کردید برحسب دوره این جهان بر وفق رئیس قدرت هوا یعنی آن روحی که الحال در فرزندان معصیت عمل میکند.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

2 شما در گناه زندگی می‌کردید، آن هنگام که از روشهای این دنیا و از فرمانروای قدرت هوا پیروی می‌نمودید، یعنی همان روحی که هم اکنون در طغیانگران عمل می‌کند.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

مژده برای عصر جدید

2 و در راههای كج این جهان قدم می‌گذاردید و از حكمران قدرتهای هوا، یعنی همان روحی كه اكنون در اشخاص نافرمان و سركش عمل می‌کند، پیروی می‌کردید.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

2 و در راه‌های شرارت‌آمیز این جهان زندگی می‌کردید، و از حکمران قدرت‌های هوا، یعنی همان روحی که اکنون در اشخاص نافرمان و سرکش عمل می‌کند، پیروی می‌کردید.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




افسسیان 2:2
64 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

پُس انسان هُند، که هم اَخارِه و هم اَنوشه؛ اَگَن: بیگینی، ”یه مرد اُشکُم لوسین و عَرَک خارُ دوست خراجگیرُ و گناهکارُن.“ ولی کاروی شما ثابت اَکُنت که عکل و حکمت تُنی.»


بذری که میونِ پِچائُو کَفتَه، کِسین که کَلُمُ اَشنُوِه، ولی نِگَرُنیویِ ایی دنیا و گول مالِ دنیائو خاردِن، به کَلُم خفه اَکُنت و بی بَرِش اَکُنت.


زمین، ایی دنیان و بذر خُب چوکُن پادشاهی خدائَن. علفوی هرز چوکُن اُ شریرَن؛


ولی نِگرونی ئُوی ایی دنیا و گول مال دنیائو خاردِن و هوس چیزُنه دگه توو دلشُ اَکِت و بِی کَلُم خدا خفهُ، بی‌بَرِش اَکُنت.


ارباب، اَ مُباشرِ نادرست وا خاطر ایی زرنگیش تعریف ایکه، چونکه مردم بی ایمُن، تو رابطه با مردم و تو کارُ خو زرنگتِه اَ مردم خدا شِناسَن.


شَمعون، شَمعون، بیگین، شِیطُن دُمبال ایی هَستَه که مثه یه برزگر که گندمُ اَ کاه جدا اَکُنت، به تو به خوش جدا بُکنت.


حالا موکِع حکم کِردِن به ایی دنیان؛ حالا رئیس ایی دنیا در کَردوندَه اِبو.


موکِع شُم بو. ابلیس پِشتِه اَ ایی توو دل یهودای اَسخَریوط، پُسِ شَمعون، ایناهادَه که به عیسی تحویل دشمن هادِه.


یهودا بعد اَ ایکه لقمه ئو ایگِفت، شِیطُن توو جُنی رَه. عیسی به اُ ایگو: «هرچه که تَوا اَنجُم هادِی، زودتِه اَنجُمی هادَه.»


مه دگه بِی گَپ زدن با شما فرصت زیادی اُمنی، چون رئیس ایی دنیا اَهُندِن. اُ ادعایی رو مه اینی؛


اگه مال دنیا هَستِرین، دنیا به شما مثه آدموی خوش دوست ایشَستَه. ولی چونکه مال دنیا نَهین، بلکه مه به شما اَ دنیا گُزین اُمکِردِن، وا هِمی خاطر دنیا اَ شما نفرت ایشَه.


و وا خاطر محاکمه، به چه که رئیس ایی دنیا، محکوم بودِن.


دنیا ناتون اَ شما نفرت ایبَشِت ولی اَ مه نفرت ایشَه، چون مه دربارۀ اُ شهادت اَدَم که کارُش بَدِن.


عیسی به ایشُ ایگو: «شما اَ زمینین، مه اَ آسَمُنُم. شما اَ ایی دنیایین، مه اَ ایی دنیا نَهُم.


شما مال بَپِتُ ابلیسین و دُمبال اَنجُم خواسته ئُوی بَپِ خویین. ابلیس اَ اَوِّل کاتل هَستَه و با حکیکت کاری اینَهَه، بِی چه که هیچ حکیکتی در اُ نین. هروَه دورو اَگِت اَ ذات خو گَپ اَزَنت؛ بِی چه که دورو مُشِن و بَپِ دورو مُشُن.


بعد اَ ایکه شهردار به جماعت آرُم ایکه، ایگو: «مَردُن اَفِسُس، کِن که نَدُنه شهر اَفِسُس واسار معبد آرتِمیسِ گَپِن و نگهبُن سنگ مقدسِ اُن که اَ آسَمُن نازل بو؟


ولی پطرس به اُ ایگو: «حَنانیا، به چه اِتواشت شِیطُن دلت ایطو پُر بُکنت که به روح قدّوس خدا دورو بِگِی و یه کِسمَت اَ پول زمینُ به خوت نگه بُکنی؟


هم رنگ ایی دنیا مَبَشی، بلکه با تازه بودِن فکرِتُ عوض بُبی. اُغایه اِتونین بُفَهمین خواسته خدا چِن، خواسته خُب و مقبول و تَمُم و کمالش.


منظورُم اَ ایی گَپ اصلا ایی نَن که با بی‌عفتوی ایی دنیا یا با طمع کارُ یا دَغَل بازُ یا بُت‌پرستُ نشست و برخاست مَکُنی، اگه ایطوکا بَشِت که بایه تارِک دنیا بُبی.


بعضی اَ شما ایطو هَستِرین، ولی در نُم خداوند عیسی مسیح و بوسیله روح خدای ما شُسته بودِین، مقدّس بودِین و صالح به حساب هُندِین.


خدای ایی دنیا، شِیطُن، ذهنُوی بی‌ایمُنُ ئُو کور ایکِردِن تا نواله اُشُ نورِ خبر خاشی که اَ جلال مسیح اَدِرخشه ئو بیگینَن. همو مسیح که شکل و شمایلِ خدان.


همو عیسی مسیح که جُن خو بِی گناهوی ما ایدا تا به ما اَ ایی دورۀ شریر الانی، طِبکِ خواسته خدامُ و بَپِ آسَمُنیمُ آزاد بُکنت.


بالاته اَ هر ریاستی و هر اقتداری و هر کُدرَتی و هر حکمرانی ای، و بالاته اَ هر نُمی که رو کسی اِبو بُنوسی نه فَکَه توو ایی دوره بلکه همیطوَم توو دوره ای که اَتات.


پَ وا یاد تُبَشِت، که شمایی که یه زَمُنی توو جسم غیر یهودی به حساب تاهُند، و اُشُویی که بِی خوشُ ’سُنَّت بودَه‘ اَگِن، به شما ’سُنَّت نبوده‘ اَگِن. در صورتی که سُنَّت بودِن اُشُ کارین که توو جسم وا دَس آدمی اَنجُم اِبو.


ولی حالا در مسیح عیسی، شما که یه زَمُنی دور هَستِرین، به وسیله خون مسیح نِزیک بودِین.


ما اَم جُملگی یه موکعی میون اُشُ توو هوا و هوسوی جسممُ زندگی ماکِه، و خواسته ئُوی بدن و فکرُ اَنجُم مادا و مثه بکیه آدمُ، توو ذات چوکُن خشم ئَریم.


حالا اییُ اَگَم و در خداوند گواهی اَدَم که دگه نبایه رفتارتُ مثه غیر یهودیُن بَشِت که توو فکروی باطل خو رفتار اَکُنِن


تا اُ آدم کدیمتُ اَ گَر خو در بیاری که مال اُ شیوه زندگیَه که کبلاً تُهَستَه و وا خواسته ئُوی گول زنک فاسد بودِن.


مَنوسی که کسی وا گَپُن توخالی گولتُ بِزَنت، چون وا خاطر ایطو چیزُن که خشم خدا وا سر چوکُن نااطاعتی اَتات.


به چه که شما زَمُنی تُریکی هَستِرین ولی الان در خداوندْ نور هَستِین. مثه چوکُن نور رفتار بُکنی.


به چه که کُشتی گِفتِن ما وا آدمُ که اَ جسم و خونَن، نَن، بلکه به ضدّ حاکمُن، به ضدّ کُدرَتمندُن، به ضدّ اُ کُدرَتویین که رو ایی دنیای تُریک تسلط شُهَه و به ضدّ نیروئُوی روحانی شریرِن که توو جائُوی آسَمُنی اَن.


شما که یه زَمُنی وا خدا غریبه ئَرین، و توو فکرتُ وا اُ دشمن ئَرین، و کاروی بد اَنجُم تادا،


به چه که دیماس وا خاطر دوست داشتن ایی دنیا به مه ول ایکِردِن و وا شهر تَسالونیکی رفتِن. کْریسکیس وا منطکه غَلاطیه و تیتوس هم وا منطکه دَلماتیه رفتِن.


دینداریِ پاک و بی لکه که مد نظر خدای بَپِن، ایین: کمک کِردِن به یتیمُ و بیوه‌زنُ موکِع مصیبتُشُ، و حفظ کِردِن خومُ اَ فسادوی ایی دنیا.


ایطو آدمی نبایه فکر بُکنت که اَ خداوند چیزی اَگِنت،


شما ای مردم زناکار، مگه نادونی دوستی با دنیا دشمنی با خدان؟ پَ هَرکَ شَوا با دنیا دوستی بُکنت، به خوش دشمن خدا اَکُنت.


مثه چوکُنِ فَرمُن بر، هم شکل هوا و هوسویی که توو دوره نادونی گذشته اَتُ تُهَستَه، مَبَشی.


به چه که بَسِن اُ عمری که پای کارویی که بُت پرستُ شاوا بُکنِن رَه، و زندگی خو توو هوس بازی، توو هوا و هوس، توو عَرَک خواری، توو عیاشی، توو مجالس عیش و نوش و توو بُت‌پرستیویی که آدم شرمش اِبوت، تُگذروند.


چِهمُنی پُر اَ زنا شُهَه که اَ گناه کِردِن سیر نابِن. اُشُ آدمویی که سُستن توو تله اَکَردُنِن. اُشُ دلُشُ به طمع عادت ایکِردِن. ایی چوکُن نَعلت بودَه!


ایطوکا معلوم اِبو کئو اولاد خدائَن و کئو اولاد ابلیسَن: هَرکَ اُنچه که درستِنُ اَنجُم نادِه، اَ خدا نَن و همیطوَم هَرکَ به کاکا خو محبت ناکُن.


هَرکَ توو گناه زندگی اَکُنت اَ ابلیسِن، چونکه ابلیس اَ همو اَوِّل گناه شَکِردَه. پُس خدا وا ایی خاطر نَمایُن بو تا کاروی ابلیسُ نابود بُکنت.


ای چوکُن، شما اَ خدایین و حریفشُ بودِین، چون اُ که در شمان اَ اُ کِ در دنیان گَپتِرِن.


ما اَدونیم که اَ خداییم و همۀ دنیا زیر کُدرَت اُ شریر لَم ایدادِن.


چون هَرکَ اَ خدا متولد بودِن، حریف دنیا اِبو. ایمُن ما اُ پیروزین که حریف دنیا بودِن.


اُ اَژدِهای گَپ وا زیر کَردوندَه بو، همو مار کِدیمی که نُمی ابلیس و شِیطُنِن، همو که همۀ دنیائو گول اَزَنت. اُ به زمین وا زیر کَردوندَه بو و فرشته‌ئُونِش هم واکِلی وا زیر کَردوندَه بودَن.


وا اُ نِشُنه و معجزه ئُویی که اجازه ایشَستَه به جای اُ جناور وحشی اَوِّلی اَنجُم هادِه، به اُشُویی که رو زمین زندگی شاکِه گول ایزَه و بهشُ ایگو که، اَ جناور وحشی که وا شمشیر زخم ایخاردِن ولی هِنوزا زنده‌اَن یه بُتی بِسازِن.


همۀ اُشُویی که رو زمین زندگی اَکُنِن اُ جناور وحشیُ اَپَرستَن، یعنی همۀ اُ کسونی که کَبل اَ شروع دنیا نُمِشُ توو اُ دفتر زندگی نوشته نِبودِن که مال اُ برّه‌اَن که کُربُنی بو.


فرشتۀ هفتم تاس خو توو هوا ایرِخت و اَ اُ تختی که توو معبدَ صدای بلندی هُند که شَگُو: «تَمُن بو!»


فرشته به اُ اَژدِها، همو مار کِدیمی، همو که ابلیس و شیطُنِن، ایگِفت و بِی هزار سال اسیرش ایکه.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ