Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




کولسیان 2:8 - کتاب مقدس به زبان بندری

8 واسار بُبی کسی شمائو با فلسفه و فریبِ توو خالی اسیر نَکُنت، که طِبکِ رسم آدمیزاد و طِبکِ اصول ابتدایی ایی دنیان نه طِبکِ مسیح.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

هزارۀ نو

8 به‌هوش باشید کسی شما را با فلسفه‌ای پوچ و فریبنده اسیر نسازد، که نه بر مسیح، بلکه بر سنّت آدمیان و اصول ابتدایی این دنیا استوار است.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

Persian Old Version

8 باخبر باشید که کسی شما را نرباید به فلسفه و مکر باطل، برحسب تقلید مردم وبرحسب اصول دنیوی نه برحسب مسیح،

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

8 هوشیار باشید تا کسی با فلسفه‌های باطل خود، ایمان و شادی روحانی را از شما نگیرد؛ نظریات غلط و پوچ ایشان، بر افکار و عقاید مردم استوار است، نه بر فرمایشات و تعالیم مسیح.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

مژده برای عصر جدید

8 مواظب باشید مبادا كسی با دلایل پوچ و فلسفه‌ای كه متّکی به سنّتهای انسانی و عقاید بچّگانهٔ این جهان است، شما را اسیر خود سازد. این تعالیم از مسیح نیست.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

8 مراقب باشید مبادا کسی شما را با فلسفه‌ای که متّکی به سنّت‌های انسانی و عقاید پوچ این جهان است اسیر خود سازد. این تعالیم از مسیح نیست.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




کولسیان 2:8
38 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

اَ مردم دوری بُکنین. اُشُ به شما تحویل محکمه‌ئُو اَدَن و توو عبادتگاهو خو به شما شلاق اَزَنَن.


عیسی بهشُ ایگو: «واسار بَشین و به خوتُ اَ خمیر مایه فَریسیُ و صَدّوقیُن دور بُکنین.»


«اَ نِبیُنِ دوروغکایی دوری بُکنین. اُشُ توو جِمه کَهرُ پهلوتُ اَتان، ولی توو باطن گُرگوی دَرندَه اَن.


چَن تا اَ فیلسوفون اپیکوری و رواقی هم با پولس جر و بحث شُکِه. بعضی اَ اُشُ شاگو: «ایی یاوَه‌گو چه شَوات بِگِت؟» بکیه شاگو: «مِثکِه خدائُن دگه ئو تبلیغ اَکِردِن.» چون پولس، عیسی و زنده بودِن مُردَئُن اعلام شَکِه.


اُشُ وختی درباره زنده بودِنِ مُردَئُن شُشنُت، بعضیُشُ رشخند شُکِه، ولی بعضی دگه شُگُفت: «ماوات درباره ایی کضیه دوباره ازت بِشنُویم.»


ای کاکائُن، اَ شما خواهش اَکُنُم واسار اُ کسونی بَشین که باعث جداییَن و مانع سر راهتُ اَنوسِن، و وا اُ تعلیمی که شما یاد تُگِفتِن ضدکاری اَکُنِن؛ اَ اُشُ دوری بُکنین،


پَ اُ که گَمون اَکُنت سفت ووستادِن، واسار بَشِت نَکه یه وَه بِکِت!


ولی واسار بُبی ایی حَکی که تُهَه اُ سنگی نِبو که جلوِ پا آدموی ضعیف گیر اَکُنت و به زمین شازَنت.


ما هر بحثیُ و هر عکیده پُر ادعایی که به ضدّ شناخت خدان نابود اَکُنیم و هر فکریُ بِی اطاعت اَ مسیح اسیر اَکُنیم.


و مه توو دین یهود اَ خیلی اَ هم سِند و سالُم توو کومُم جلو مَزَدَه، و به رسم و رسوم جدُم خیلی غیرت اُمهَستَه.


بِی ما هم همیطوِن: وختی که صغیرئَریم غُلُم اصول ابتدایی ایی دنیائَریم.


ولی الان که بِی خدا اَشناسین یا بِهتِه بگم خدا بِی شما اَشناسه، چطو اِتونی دومرتبه وا طَرَه اصول ابتداییِ سست و بی ارزش ایی دنیا بَربِگَردین؟ شما تاوا دومرتُبه غُلُم اُشُ بُبین؟


ولی اگه به همدگه کَک اَگیرین و قورت اَدِین، واسار بُبی که وا دَس همدگه نابود نِبی.


و زَمُنی تو اُشُ زندگی تاکه، و دُمباله‌رُوِ راهوی ایی دنیا و دُمباله‌رُوِ رئیس کُدرَت هوا یعنی ابلیس ئَرین، همو روحی که همی حالا توو چوکُن نااطاعتی کار اَکُنت.


ولی شما به مسیح ایطوکا یاد تُنگِه،


مَنوسی که کسی وا گَپُن توخالی گولتُ بِزَنت، چون وا خاطر ایطو چیزُن که خشم خدا وا سر چوکُن نااطاعتی اَتات.


اَ اُ سَغُ دوری بُکنین! اَ اُ آدموی بدکار دوری بُکنین؛ اَ کسوئی که بِی سُنَّت کِردِن، جسمُ اَبُرِن دوری بُکنین!


مَوالی کسی که اصرار ایشَه بِی خوار کِردِن بدن و پرستش فرشته‌ئُون، شمائو محروم بُکنت. ایطو کسی به خوش وا رؤیائُوش سرگرم اَکُنت و فکر نفسانی اُ آدم الکی به اُ مغرور ایکِردِن.


اگه وا مسیح نسبت به اصول ابتدایی ایی دنیا مُردِین، به چه مثه کسونی که انگار هِنوزا مال ایی دنیائَن، اَ دستوروی اُ اطاعت نَکِردِین، اُ دستورویی که اَگِن:


ایشُ همه مربوط به چیزُیین که با مصرف کِردِن، اَ بین اَرِن، و طِبکِ حکمُ و تعلیموی آدمیَن.


واکعنم وختی که گَپ اَ ایی مذهب مَن‌دَر‌آوردی و خوار کِردِن بدن و سخت گِفتِن بِی بدن اِبوت، ظاهراً معقول وا نظر اَتان، ولی ایی دستورُ کاری اَ دَسِشُ بر نِتا که جلو هوا و هوس جسمُ بِگِرِن.


ای تیموتائوس، واسار اُ امانتی که به تو سپرده بودِن، بَش. اَ یاوه‌گویی ئُوی پوچ و ضدّ هم که به غلط، نُم ”شناخت“ روشُ شُناهادِن، دوری بُکن؛


در حالیکه آدموی شریر و دَغَل باز، بدته و بدته اَبِن؛ گول اَزَنِن و گول اَخارِن.


وا تعلیموی جور وا جور و عجیب غریب اَ راه به در مبشین، چونکه خُبِن که دل آدم با فیض کُوّت بِگِنت، نه وا قانونویی که دربارۀ خوراکُن، به چه که کسونی که اَ پِی ایی قانونُ رفتَن، سودی شُنَبُردِن.


ای کاکائُن واسار بَشین نَکه کسی اَ میونتُ دلِ شَرور و بی ایمُن ایبَشِت، که شمائو اَ راه خدای زنده به در بُکنت.


چون شما اَدونین که آزادیتُ اَ اُ راه ئُوی باطلی که اَ جدُتُ به ارث تُبو خریده بودِن، نه وا چیزُی اَ بین رفتنی مثه نُگره یا طِلا،


پَ شما ای عزیزُن، حالا که ایی چیزُئو اَ جلوته اَدونین واسار بُبین که وا خطای مردمِ شریر اَ راه به در نَبِشین و پایداریتُ اَ دَس نَدِین.


واسار خو بُبی تا اُ ثمریُ که وا خاطری، زحمت مُکِشیدِن به باد نَدِین، بلکه یه پاداش تَمُم و کمال بگیری.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ