Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




۲قرنتیان 7:11 - کتاب مقدس به زبان بندری

11 به چه که بِگینی ایی غمی که خواست خدا هَستَه چه جدیتی در شما به ثمر ایواردِن، و همیطوَم چه شوک و ذوکی بِی نِشُن دادن پاکی خوتُ، چه خشمی، چه تِرسی، چه حسرتی، چه غیرتی و چه مجازاتی. شما اَ هر لحاظ ثابت تُکِردِن که توو اُ کضیه بی‌تقصیرین.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

هزارۀ نو

11 ببینید اندوهی که برای خدا بود چه ثمراتی در شما پدید آورده است: چه شور و شوقی، چه اشتیاقی به اثبات بی‌گناهیتان، چه نارضایی و احساس خطری، چه دلتنگی، غیرت و مجازاتی. شما از هر حیث ثابت کردید که در آن قضیه بی‌تقصیر بوده‌اید.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

Persian Old Version

11 زیرا اینک همینکه غم شما برای خدا بود، چگونه کوشش، بل احتجاج، بل خشم، بل ترس، بل اشتیاق، بل غیرت، بل انتقام را در شما پدید آورد. در هر چیزخود را ثابت کردید که در این امر مبرا هستید.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

11 ببینید این غمی که برای خدا بود، چه نتایجی در شما پدید آورد: چه جدّیتی، چه اشتیاقی برای مُبَرّا ساختن خود، چه انزجاری، چه احساس خطری، چه دلتنگی‌ای، چه غیرتی، و چه آمادگی‌ای برای تنبیه آن خطاکار. در هر موردی، ثابت کردید که در خصوص آن موضوع بی‌تقصیر بودید.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

مژده برای عصر جدید

11 ببینید، درد و رنجی كه مطابق ارادهٔ خدا تحمّل کرده‌اید چه صفات نیكویی در شما به وجود آورده است: جدیّت، دفاع از بی‌گناهی خویش و ناراحتی در مقابل بی‌عدالتی‌ها، ترس از شرارت، اشتیاق و غیرت و تعصّب برای به كیفر رسانیدن خطاكاران! شما خوب نشان دادید كه در تمام جریان بی‌تقصیر هستید.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

11 ببینید، درد و رنجی که مطابق ارادۀ خدا تحمّل کرده‌اید چه صفات نیکویی در شما به‌وجود آورده است: جدّیّت، دفاع از بی‌گناهی خویش و ناراحتی در مقابل بی‌عدالتی‌ها، ترس از شرارت، اشتیاق و غیرت و تعصّب برای به کیفر رسانیدن خطاکاران! شما خوب نشان دادید که در تمام این جریان بی‌تقصیر هستید.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




۲قرنتیان 7:11
54 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

عیسی، وا جَهل به اُشُویی که دور و وری ووستادَرِن نگاه ایکه و وا خاطر دل تِلویی اُشُ غمگین بو، به اُ مَرد ایگو: «دَس خو دراز بُکن!» اُ مَردو هم دَس خو دراز ایکه و دِسی خُب بو.


اُغایه شاگردُنِ اُ وا یادشُ هُند که توو کتاب مزامیر نوشته بودِن: «آتِش غیرتی که به لَهَر تو اُمهَستِن بِی مه اِسوزُنه و وا پُر اَکُن.»


وختی پولس توو آتن منتظر اُ دو نُفر هَستَه، اَ ایکه ایدی شهر پُر اَ بُتون، در روح خو پریشون بو.


ایی درستِن. اُشُ وا خاطر بی‌ایمُنیشُ اِشکَختن ولی تو اَ طریق ایمُن پابرجایی. پَ مغرور مَبَه بلکه بِتِرس.


هَرکَ ایطوکا مسیحُ خذمت بُکن، خدا کبولِش اَکُنت و مردم هم تأییدش اَکُنِن.


ولی اگه نادرستی ما درستی خدائو نَمایُن اَکُنت چه بایه بِگِیم؟ یعنی خدا ظالمِن که رو ما خشم اَگِنت؟ انسانی گَپ اَزَنُم.


تا جدایی توو بدن نَکِت، بلکه عضوُ به یه اندازه واسار همدگه بَشِن.


دربارۀ آدمویی که بیرون اَ کلیسائَن خدا حکم اَکُنت «به اُ آدم شریر اَ میون خوتُ در بُکنی.»


و شما افتخارَم اَکِردِین! مگه به جای ایی نبایه ماتَم بگیرین؟ باشتا کسی که ایی کارُ ایکِردِن اَ میونتُ بِرِه


ولی دعای ما به درگاه خدا ایین که اشتباهی نَکُنین؛ نه وا ایی خاطر که معلوم بَشِت ما اَ ایی امتحان سربلند در هُندِیم، بلکه تا شما چیزی که درستِنُ اَنجُم هادِین، حتی اگه وا نظر بیاد که ما مردود بودِیم.


بِی ایطو کسی، ایی مجازاتی که خیلیُتُ بهش تُکه، بَسِن.


بلکه اَ هر لحاظ نِشُن اَدِیم که نوکرُنِ خداییم: با پایداری زیاد توو مصیبتُ، توو سختیُ، توو بلائُو،


ای عزیزُن، وا خاطریکه ایی وعده ئُو رو مُهَه، بیِی به خومُ اَ هر نجاست جسم و روح پاک بُکنیم و توو تِرس اَ خدا، مقدّس بودِنُ تَمُم و کمال اَنجُم هادِیم.


و نه فَکَه با هُندِن تیتوس، بلکه همیطوَم وا اُ دلگرمی که تیتوس اَ شما ایگِه. اُ اَ حسرت شما بِی دیدنُم، و ماتَمتُ و غیرتی که به مه تُهَه، بهمُ ایگو، طوری که مه خیلی بِشتِه دلُم خاش بو.


ولی الان دلخاشُم، نه وا خاطریکه غمگین بودِین، بلکه وا ایی خاطر که غمگین بودِنتُ باعث توبه کِردِنتُ بو. چونکه غمی که تُکشی خواست خدا هَستَه، تا اَ طَرَه ما هیچ ضرری بهتُ نرسه.


چون اَدونُم که شوک و ذوک تُهَه و بِی هِمی هم پهلو مردم منطکه مقدونیه بهتُ افتخار اَکُنُم. بهشُ اُمگُفتِن که شما اَ پارسال توو منطکه اَخائیه به هدیه دادن آماده هَستِرین. غیرتتُ باعث بودِن که خیلی اَ اُشُ هم ایی کارُ بُکنِن.


«وختی جَهلین، واسار بُبی که گناه نکنی»: مَنوسی روزتُ سر بُبوت و شما هِنوزا جَهلی بُبین،


توو کاروی بی‌ثمرِ تُریکی همباش مَبَشی، بلکه به جاش بَرمَلاشُ بُکنی.


پَ، ای عزیزُنُم، همطو که همیشه اطاعت تُکِردِن، الانَم نه فَکَه موکعی که مه اُجائوم، بلکه خیلی بِشتِه موکعی که اُجا نَهُم، نجات خو وا تِرس و لِرز به کار بگیری؛


و تا هیچکَ توو ایی کضیه در حَک کاکا خو خطا و دَس درازی نَکُن، به چه که خداوند تکاص همۀ ایی چیزُ اَگِنت، همطو که کبلاً اَم بهتُ مُگو و وا جِد بهتُ هشدار مُدا.


به اُشُویی که رو گناه پافشاری اَکُنَن جلو همه نهیب هادَه تا پاتِرسی بِی بکیه بَشِت.


تَمُن سعی خو بُکن که مورد کبول خدا بِشی، مثه یه کارگری كه دلیلی بِی شرمُندگی اینین و کَلُم حکیکتُ وا درستی به کار اَگِنت.


اِبو به ایی گَپ اطمینُن بُکنی. و مه اَ تو مَوات که رو ایی چیزُ پافشاری بُکنی تا اُشُ که به خدا ایمُن شُواردِن حواسِشُ بَشِت که به خو وَخف کاروی خُب بُکنِن، ایی چیزُ بِی مردم خیلی خُبِن و فُیدَه ایشَه.


پَ، تا موکعی که وعده داخل بودِن به جای آسایش اُ هِنوزا پابرجان، بیِی بِتِرسیم تا نَکه معلوم بَشِت که یکی اَ شما، تو رسیدن به اُ وعده شکست ایخواردِن.


ولی اُ حکمت که اَ آسَمُنِن، اَوِّل پاکِن، بعد صُل‌طلب و آرُم، نصیحت پَذیرِن، و پُر اَ رحمت و ثمرُیِ خُبِن، و بدون دوچِشی و دورویی!


اگه بِی اُیی بَپ صدا اَکُنین که به هَرکَ طِبکِ کاروش بدون دو چِشی حکم اَکُنت، پَ توو دوران غربتتُ، وا خدا تِرسی رفتار بُکنین.


مثه نوزادُن تازه وا دنیا هُندَه، مشتاق شیر خالص روحانی بَشین تا بوسیله اُ بِی نجات رشد بُکنی،


به بعضیُ وا چاکیدِنِ اَ آتِش، نجات هادِین؛ به بعضی دگه وا تِرس رحم بُکنی، حتی اَ اُ جِمه ای که وا هوا و هوسوی جسم ساحار بودِن، نفرت تُبَشِت.


«مِه به کسونی که دوستشُ اُمهَه توبیخ و تربیت اَکُنُم. پَ غیرت اِتبَشِت و توبه بُکن.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ