۱قرنتیان 4:11 - کتاب مقدس به زبان بندری

¹¹ تا هِمی ساعت ما گُشنه و تُشنه ایم، جِمۀ گَر مُنی و دار خاردَه و در به دریم.

هزارۀ نو

¹¹ ما تا همین دَم گرسنه و تشنه‌ایم، و جامه‌هایمان مندرس است. کتک خورده و آواره‌ایم.

Persian Old Version

¹¹ تا به همین ساعت گرسنه و تشنه و عریان و کوبیده وآواره هستیم،

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹¹ تا به این لحظه، همواره گرسنگی و تشنگی کشیده‌ایم؛ پوشاک نداشته‌ایم تا خود را از سرما حفظ کنیم؛ مورد بدرفتاری قرار گرفته‌ایم؛ و آواره و بی‌خانمان بوده‌ایم.

مژده برای عصر جدید

¹¹ تا به این ساعت ما گرسنه و تشنه‌ایم، لباس كافی نداریم، كتک می‌خوریم، آواره و سرگردان هستیم؛

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹¹ تا به این ساعت ما گرسنه و تشنه‌ایم، ژنده‌پوش هستیم، کتک می‌خوریم، آواره و سرگردان هستیم؛

۱قرنتیان 4:11 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مَتّی 8:20

عیسی جواب ایدا: «روباهُن لُنَه و پرندئُن آسَمُن کولودَنگ شُهَستِن، ولی پُس انسان جائی بِی سر ناهادِن اینین.»

اعمال رسولان 14:19

ولی یه عده یهودی اَ شهروی اَنطاکیه و قونیه هُندِن و جماعتُ کانع شُکِه و به پولس سنگسار شُکِه. اُشُ به گَمُن ایکه پولس مُردِن، کَهکَشُر اَ شهر دری شُبو.

اعمال رسولان 16:23

وختی به اُشُ حسابی وا دار شُزَه، تو زندون شُکَردُندِشُ و به زِندُونبُن دستور شُدا که چِهم اَ روشُ نَسِه.

اعمال رسولان 23:2

وختی پولس اییُ ایگو، حَنانیا، کاهن گِپو، به کسونی که پهلو پولس ووستادَرِن، فَرمُن ایدا تا تو دَهنی بِزَنِن.

رومیان 8:35

کِن که مائو اَ محبت مسیح جدا بُکنت؟ مصیبت یا پریشونی یا اذیت و آزار یا کَحطی یا لُختی یا خطر یا شمشیر؟

۱قرنتیان 9:4

مگه ما ایی حَک مُنی که بُخاریم و بُنوشیم؟

۲قرنتیان 11:20

به چه که اگه کسی به شما غُلُم خو بُکن، یا دار و ندارتُ بالا بِکَشِه، یا ازتُ سؤاستفاده بُکن، یا به خوش بالاته اَ شما بُدُنِت یا توو روتُ چَک بِزَنت، تحمل اَکُنین.

۲قرنتیان 4:8

ما اَ هر طَرَه توو مصیبتیم، ولی لُرد نِبودِیم؛ حیرونیم، ولی نا امید نهیم؛

فلیپیان 4:12

مه هم اَدونُم، فَخیری چطوکان و هم اَدونُم زندگی توو فَرایُنی چطوکان. توو هر وضع و حالی، راز زندگی کِردِن توو سیری و گُشنه ای، توو فَرایُنی و توو نیاز یاد اُمگِفتِن.

۲تیموتائوس 3:11

و اذیت و آزارُ و عذابویی که توو شهروی اَنطاکیه، قونیه و لِستْره وا سرم هُندُ، اِتدیدن، همو اذیت و آزارویی که تحمل اُمکه. ولی خداوند به مه اَ همه اُشُ خلاص ایکه.