1 Миңә Раббы һүҙе булды:
Тирҙың, Сидондың бөтә батшаларына; диңгеҙ буйындағы ерҙәрҙең батшаларына;
Һөргөндә булғаныбыҙҙың ун беренсе йылында, айҙың беренсе көнөндә миңә Раббы һүҙе булды:
Миңә Раббы һүҙе булды:
Байлыҡтарың, тауарҙарың, мал-мөлкәтең, Диңгеҙселәрең һәм кәмәселәрең, Ярыҡтарыңды ямаусы оҫталар, Сауҙагәрҙәрең, һуғышсыларың, Һиндәге барса халыҡ Һиңә ҡаза килгән көндә Диңгеҙ төбөнә китәсәк.
Халыҡтарҙың сауҙагәрҙәре һыҙғырҙы, Ахырың ҡурҡыныс булды, Һин мәңгегә юҡҡа сыҡтың».
– Эй әҙәм улы, Тирҙың хакимына әйт! Раббы Хаким былай ти: «Һин тәкәбберләнеп киттең: „Мин – алламын, Диңгеҙҙәрҙең ҡуйынында Алла тәхетендә ултырам“, – тинең. Аҡылың менән үҙеңде Аллаға тиңмен тип һанаһаң да, Һин алла түгел, әҙәмһең.
Раббы былай ти: «Тир енәйәт артынан енәйәт ҡыла, Енәйәттәре саманан ашты. Минең ҡарарым ҡаты: Туғандарса килешеүҙе онотоп, Халҡымды тотош ауылдары менән әсиргә алып Эдомға һатып ебәргән өсөн
Был һүҙ Хадрах менән сиктәш Хамаҫ ҡалаһына, Халыҡтары үҙҙәрен аҡыллыға һанаған Тир менән Сидон ҡалаларына ла ҡағыла.
Тир үҙенә бер ҡәлғә төҙөнө; Саң-туҙан ҡәҙәрле көмөш, Урамдағы балсыҡ саҡлы саф алтын йыйҙы.