27 Ҡан ейгән һәр кем халҡы араһынан ҡыуылыр.
Әгәр ҙә Исраил халҡынан йәки араларында йәшәгән килмешәктәрҙән берәйһе ҡан ейһә, Мин был кешегә ҡаршы буласаҡмын һәм халҡы араһынан ҡыуасаҡмын.
Әгәр кем дә булһа берәү Раббыға ут ҡорбаны булараҡ килтерелгән малдың майын ашаһа, ул халҡы араһынан ҡыуылыр.
Ҡайҙа йәшәһәгеҙ ҙә, бер ниндәй ҡанды ла – ҡоштоҡон да, малдыҡын да – еймәгеҙ.
Раббы Мусаға былай тине:
Ә Алла Улын аяҡ аҫтына һалып тапаған һәм ҡасандыр үҙе изгеләнгән килешеү ҡанын мыҫҡыл итеп мәрхәмәт Рухын кәмһеткән кеше, һеҙҙеңсә, ни ҡәҙәр ҡаты язаға лайыҡ?
Шаулға: – Ана, халыҡ итте ҡанлы килеш ейеп, Раббыға ҡаршы гонаһ эш ҡыла, – тип хәбәр иттеләр. – Гонаһ эш ҡылдығыҙ, – тине Шаул. – Барығыҙ, бында бер ҙур таш тәгәрләтеп килтерегеҙ.