21 Уларҙы Раббы һис бер йәбергә бирмәне, Улар хаҡында батшаларҙы киҫәтеп торҙо:
Әммә Раббы Ибрамдың ҡатыны Сараяны үҙенә алғаны өсөн фирғәүенгә һәм уның һарайындағы кешеләргә ауыр бәлә-ҡазалар ебәрҙе.
Әммә төндә Алла, Авимәләхтең төшөнә инеп, былай тине: – Был ҡатынды үҙеңә алған өсөн үләсәкһең, сөнки уның ире бар.
Шул төндә Алла арами Лавандың төшөнә кереп, уға былай тине: – Ҡара уны, Яҡупҡа яҡшынан да, ямандан да бер һүҙ ҙә әйтәһе булма!
Бының ҡонон ҡайтарырға ла ҡулымдан килә минең, әммә бөгөн төндә атайың Аллаһы: «Ҡара уны, Яҡупҡа яҡшынан да, ямандан да бер һүҙ ҙә әйтәһе булма!» – тине.
Әгәр ҙә мәгәр атамдың Аллаһы – Ибраһим Аллаһы һәм Исхаҡ ҡурҡып-тетрәнеп торған Алла минең менән булмаһа, һин мине буш ҡул ебәрә инең. Ләкин Алла минең хәлемде, түккән хеҙмәтемде күрҙе: бөгөн төндә Ул мине Үҙе яҡлаған.
Ҡыҙырҙылар бер ҡәүем араһынан икенсеһенә, Бер батшалыҡтан башҡа халыҡҡа.
Тәкәбберлектәре өсөн, Күк ғәскәрҙәре Раббыһы халҡын мыҫҡыл итеп түбәнһеткән, Уларҙы хурлаған өсөн яза был.