2 Бер көндө Ғәли үҙенең урынында ята ине. Күҙҙәренең нуры ҡайтҡанлыҡтан, ул инде йүнләп күрмәй ине.
Бер ваҡыт инде ҡартайған һәм күҙе бик насар күргән Исхаҡ өлкән улын үҙ янына саҡыртып алды. – Улым! – тине ул Ғаязға. – Эйе, мин, атай! – тип яуап бирҙе улы.
Исраилдың күҙҙәре ҡартлыҡтан томанланғайны инде – бик насар күрә ине. Йософ балаларын уның янына алып килде. Исраил уларҙы ҡосаҡлап үпте лә
Әммә Исраил баш тартты: – Беләм, – тине, – беләм мин, улым. Менашшеның тоҡомонан да бөйөк халыҡ тараласаҡ. Шулай ҙа кесеһе унан уҙып китер һәм бик күп халыҡтарға башланғыс һалыр.
Яровғамдың ҡатыны ире әйткәнсә эшләне, Шилоға, Ахияһтың өйөнә китте. Ахияһ бик ныҡ ҡартайғайны инде, күҙҙәре бөтөнләй күрмәй башлағайны.
Башыңа һәләкәт килмәҫ, Сатырыңа бәлә-ҡаза яҡынламаҫ.
Ул көндө өйҙө һаҡлағандар ҡалтырар, көслөләр хәлһеҙләнер, аҙ ҡалған тирмәнселәр тартыуҙан туҡтар, тәҙрәнән ҡарағандарҙың күҙ алдары ҡараңғыланыр,
Ғәли бик ҡартайғайны инде. Ул улдарының бөтә исраилдарға нимәләр ҡылғаны, Осрашыу сатырына ингән ерҙә хеҙмәт иткән ҡатындар менән йоҡлап йөрөгәне хаҡында ишетә ине.
Ул осорҙа Ғәли туҡһан һигеҙ йәшендә булып, күҙҙәре зәғифләнгән, күрмәй ине.