33 Эскә инеп, артынан ишекте япты ла Раббыға ялбарҙы.
Ҡатындың өйөнә килеп еткәс, Ильясиғин түшәгендә үлеп ятҡан баланы күрҙе.
Шунан улдарың менән өйөгөҙгә инегеҙ ҙә, ишегегеҙҙе эстән бикләп, һауыттарға май тултырығыҙ. Тулған береһен ситкә ҡуя барығыҙ, – тине Ильясиғин.
Быны ишеткәс, Нағаман туҙынып китте. – Нишләп үҙе сыҡмай? Ә мин ул алдыма баҫыр, Аллаһы Раббының исемен саҡырыр, ҡулын ауыртҡан урыным өҫтөнән йөрөтөр, мине шул рәүешле махауҙан һауыҡтырыр, тип уйлағайным.
Арам яугирҙәре ҡалаға килеп еткәс, Ильясиғин: – Йә Раббы, уларҙың күҙҙәрен ас, күрһендәр, – тип доға ҡылды. Раббы уларҙың күҙҙәрен асҡайны, улар үҙҙәренең Самария уртаһында торғандарын күрҙе.
Ә һин, доға ҡылғанда, бүлмәңә инеп ишегеңде яп та күҙгә күренмәҫ Атаңа доға ҡыл. Шул мәлдә йәшерен ҡылынған һәммә эште күреп торған Атаң һиңә әжереңде бирер.
Яйростың өйөнә килеп еткәс, Ғайса Петрустан, Яхъянан һәм Яҡуптан, ҡыҙҙың атаһынан һәм әсәһенән башҡа бер кемгә лә Үҙе менән инергә рөхсәт итмәне.
Бүлмәнән бөтә кешене сығарып ебәргәс, Петрус тубыҡланып доға ҡылды ла мәйеткә табан боролдо: – Табиҫа, тор! Ҡатын күҙҙәрен асты, Петрусты күреп, тороп ултырҙы.
