17 Йоав яҡынлашҡас, ҡатын: – Йоав һин булаһыңмы? – тип һораны. – Мин булам, – тип яуап бирҙе ул. – Мин ҡолоңдо тыңла әле, – тине ҡатын. – Тыңлайым, – тине Йоав.
– Ҡолоңа тағы бер һүҙ әйтергә рөхсәт ит, хакимым батша, – тине ҡатын. – Әйтеп ҡара, – тип яуапланы батша.
бер аҡыллы ҡатын ҡала диуарынан: – Тыңлағыҙ әле, тыңлағыҙ! Йоавты бында саҡырығыҙ, минең уға әйтәһе һүҙем бар! – тип ҡысҡырҙы.
– Борон замандарҙа: «Кәңәш кәрәк булһа, Авелдан һора», тигәндәр. Эште ана шулай хәл иткәндәр.
Шунан уның аяғына йығылып: – Мин генә ғәйеплемен, хакимым, – тине. – Ҡолоңа әйтергә рөхсәт итһәнә. Ҡолаҡ һалһаңсы ҡолоңдоң һүҙҙәренә.