7 – Был юлы Ахиҫофелдың кәңәше бик үк йүнле түгел, – тине Хушай Авшаломға.
Бер мәл Дауытҡа: – Ахиҫофел да Авшалом янында булған фетнәселәр араһында, – тип хәбәр иттеләр. – Эй Раббым, – тине шунда Дауыт, – Ахиҫофелдың кәңәштәрен бушҡа сығар!
Ә инде һин ҡалаға кире барып, Авшаломға: «Батша, мин һинең ҡолоң. Быға тиклем мин атайыңдың ҡоло инем, ә хәҙер – һинең ҡолоң», – тип әйтһәң, һин Ахиҫофелдың кәңәштәрен бушҡа сығарыр инең.
– Атайың һарайға күҙ-ҡолаҡ булыр өсөн йәриәләрен ҡалдырған, – тине Ахиҫофел Авшаломға. – Һин шулар менән йоҡла. Шул саҡ һинең атайыңда үҙеңә ҡарата ниндәй нәфрәт уятҡаныңды бөтә исраилдар ишетер ҙә һинең яҡлыларҙың көсө артыр.
Хушай Авшалом янына килде. Авшалом уға мөрәжәғәт итеп: – Бына нимә ти бит әле Ахиҫофел, уны тыңларғамы-юҡмы? Юҡ икән – һин ниндәй кәңәш бирерһең? – тип һораны.
Теле зәғиф кеше өсөн, йәберләнгәндәр хоҡуғы өсөн;