8 Тамар ағаһы Амнондың өйөнә барһа, ул түшәктә ята. Тамар он алды ла ҡамыр баҫты, уның күҙ алдында табикмәк яһап бешерҙе.
Дауыт, кеше ебәреп, Тамарға: – Ағайың Амнондың өйөнә барып, уға ашарға әҙерлә, – тип әйттерҙе.
Икмәкте табанан алып, уның алдына һалды, әммә Амнон ризыҡтан баш тартып: – Барыһы ла бүлмәнән сыҡһын, – тине. Бөтәһе лә сығып бөткәс,
«Үҙенең ҡыҙ туғаны, әсәһенең йәки атаһының ҡыҙы менән ятҡан кешегә ләғнәт булһын!» Бөтөн халыҡ: «Амин!» – тип яуап бирһен.
Ҡатындың һимертелгән башмағы бар ине. Шуны тиҙ генә салдыртты. Ҡамыр баҫып, сөсө икмәк бешерҙе.