27 „Аһ-зарымды онотайым, Хәсрәтле йөҙөм яҡтырһын“, – тиһәм,
Һөйләһәм дә, әрнеүем баҫылмаҫ, Тынһам да, һыҙланыуым кәмемәҫ.
Шуға күрә өндәшмәй ҡала алмайым, Рухымдың хәсрәтләнеүен, Йәнем өҙгөләнеүен әрнеп һөйләйем.
„Һыҙланыуым түшәктә баҫылыр, Ятһам, бәлки, рәхәтерәк булыр“, – тип уйлаһам,
Рәхимле бул миңә, Алла! Кешеләр эҙәрләй мине, Дошмандарым көнө буйы иҙә.
Шатлығым ҡалманы минең, Ҡайғыларыма дауа юҡ, әрней йөрәк.
