18 Алла мине кейемемдән матҡып алды; Яғамдан аймап һыҡты.
Тире лә һөйәк кенә тороп ҡалдым, Бына-бына йәнем сығып бара.
Шунан шайтан Раббы янынан сығып китте. Ул Әйүптең бөтә тәненә, түбәһенән алып табанына тиклем, һыҙлатҡыс шеш-ҡутыр сығарҙы.
Тәнемде ҡорт менән яра баҫҡан, Тирем ҡутырлаған, эренләгән.
«Белдер миңә ахырымды, Раббы, Һанаулы көндәрем күпме ҡалды? Беләйем фанилыҡтағы ғүмеремде!
Тәнендә кәмселеге булған бер кеше лә: һуҡыр, аҡһаҡ, йөҙө зәғиф, бер аяғы йәки ҡулы оҙонораҡ булған,
