1 Миңә Раббы һүҙе булды:
Ҡайғы-хәсрәтем боғаҙыма тығылды, Йәнем үлеләр донъяһына яҡынлашты.
– Эй әҙәм улы! Йәрүсәлим тураһында Тир ҡалаһы: «Әһә, әһә! Халыҡтар ҡапҡаһы булған ҡала емерелде, ҡапҡалары миңә асылды. Инде ул бушап ҡалғанда, мин байып китәсәкмен», – тигәйне.
Ахырыңды ҡурҡыныс итәсәкмен. Һин юҡҡа сығырһың. Һине эҙләрҙәр, әммә һис ҡасан таба алмаҫтар», – тип белдерә Раббы Хаким.
– Инде һин, эй әҙәм улы, Тир ҡалаһы тураһында һыҡтау йыры йырла.
Миңә Раббы һүҙе булды:
Раббы былай ти: «Тир енәйәт артынан енәйәт ҡыла, Енәйәттәре саманан ашты. Минең ҡарарым ҡаты: Туғандарса килешеүҙе онотоп, Халҡымды тотош ауылдары менән әсиргә алып Эдомға һатып ебәргән өсөн
Был һүҙ Хадрах менән сиктәш Хамаҫ ҡалаһына, Халыҡтары үҙҙәрен аҡыллыға һанаған Тир менән Сидон ҡалаларына ла ҡағыла.