5 Гидғон халыҡты һыу буйына алып төштө. Раббы уға былай тине: – Кем дә кем һыуҙы эт һымаҡ теле менән ялап эсә, шуны айырым ҡуй, шулай уҡ тубыҡланып эскәндәрҙе лә айырым баҫтыр.
– Ҡурҡма, – тине Ильяс уға. – Бар, уйлағаныңды эшлә. Тик иң элек миңә бәләкәс кенә көлсә бешереп алып кил. Улың менән үҙеңә һуңыраҡ бешерерһең.
Уның ҡулы эшләгән һәр нәмә – дөрөҫ һәм ғәҙел, Уның бөтә бойороҡтары ышаныслы;
Раббы Гидғонға: – Кеше һаман да күп әле. Ҡалғандарҙы һыу буйына алып төш, шунда Мин уларҙы һиңә һайлап бирермен. «Был һинең менән барыр», – тип әйткәнем һинең менән барыр, «Был һинең менән бармаҫ», – тигәнем һинең менән бармаҫ.
Һыуҙы усынан ялап эскәндәр өс йөҙ кеше ине. Ҡалғандары һыуҙы теҙләнеп эсте.