5 Дүртенсе көндө иртүк торҙолар, кейәү кеше ҡайтырға йыйынды. Ҡайныһы кейәүенә: – Юлға сығыр алдынан тамаҡ туйҙырып ал, шунан китерһегеҙ, – тине.
Ә мин икмәк алып киләйем, үҙәк ялғап алырһығыҙ, унан юлығыҙҙы дауам итерһегеҙ – барыбер мин ҡолоғоҙ янынан үтеп бараһығыҙ бит. – Әйҙә, әйткәнеңсә булһын, – тине мосафирҙар.
– Әйҙә минең өйөмә барайыҡ, тамағыңа ашарһың, – тине батша Алла бәндәһенә. – Һиңә бүләк бирермен.
«Минең мәсихтәремә һеҙ ҡағылмағыҙ, Пәйғәмбәрҙәремә яманлыҡ ҡылмағыҙ».
Ғайса уларға былай тине: – Минең ризығым – Мине Ебәреүсенең ихтыярын үтәү һәм Уның эшен теүәлләү.
Ашап алғас, уға хәл инеп китте. Шаул шәкерттәр менән бер нисә көн Дамаскта булды.
һәм үҙендә ебәрмәй тотто. Кейәү кеше ҡайныһында өс төн ҡунды, ашаны-эсте.
Бишенсе көнөнә иртүк тороп ҡайтырға булды, ләкин ҡайныһы тағы: – Тамаҡ туйҙырып ал, төштән һуң ҡайтырһығыҙ әле, – тине. Ирҙәр тағы икәүләшеп ашаны-эсте.
Бер аҙ киптерелгән инжир менән ике йөҙөм көлсәһе бирҙеләр. Ашағас, хәлләнде, сөнки өс көн, өс төн ауыҙына тәғәм ризыҡ, бер тамсы һыу алмағайны.