8 Маноах Раббыға доға ҡылып: – Эй бөйөк Хакимым, һин ебәргән теге Алла бәндәһе яңынан беҙҙең янға килһен дә тыуасаҡ бала менән ни эшләргә икәнен өйрәтһен ине, – тине.
Күрмәгәнемде һин миңә күрһәт, Яманлыҡ эшләгән булһам, бүтән ҡабатламам“.
Тор ҙа ҡалаға бар. Нимә эшләргә икәнен һиңә унда әйтерҙәр.
Маноах урынынан торҙо ла ҡатынына эйәрҙе. Ул кеше янына барып: – Теге ваҡытта бынау ҡатын менән һин һөйләшкән инеңме? – тип һораны. Теге: – Эйе, мин, – тип яуапланы.
Бер ваҡыт был ҡатын алдында Раббы фәрештәһе пәйҙә булды һәм уға: – Бына һин биҙәүһең һәм балаларың юҡ, – тине. – Әммә ауырға ҡалып, малай табасаҡһың.
Ҡатын ире янына килде лә уға барыһын да һөйләп бирҙе: – Минең яныма Алла бәндәһе килде. Ҡиәфәте менән ул Алланың фәрештәһенә оҡшаған, бик дәһшәтле ине. Мин уның ҡайҙан икәнен һораманым, ул үҙе лә кемлеген әйтмәне.
Ул миңә: «Бына һин, ауырға ҡалып, малай табасаҡһың, – тине. – Һаҡлан, шарап та, хәмер ҙә эсмә, бер ниндәй хәрәм ризыҡ ашама, сөнки был бала тыуған көнөнән алып үлгәнгәсә Аллаға бағышланып нәзир булыр», – тине.
Алла Маноахтың үтенесен ишетте. Ҡатын ҡырҙа ултырғанда, Алла фәрештәһе тағы килде. Әммә ҡатындың ире Маноах уның эргәһендә түгел ине.